ตอนที่ 4: ฝ่าด่านสุดท้าย (Breaching the Final Gate)
สารวัตรแทนรู้สึกเหมือนสมองกำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ กองแฟ้มคดีฆาตกรรมต่อเนื่องขนาดใหญ่บนโต๊ะทำงานสูงเท่าภูเขาในห้องสืบสวนของ สน. แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คดีนี้ซับซ้อนและไร้ร่องรอย ทุกวันเขากลับบ้านพร้อมความเหนื่อยล้าและความกดดันที่บีบรัดหัวใจ แต่นั่นยังไม่เลวร้ายเท่าสายตาของ หมวดนที ที่คอยจับจ้องเขาตลอดเวลา ไม่ใช่แค่สายตาของตำรวจที่กำลังสืบสวน แต่เป็นสายตาที่เหมือนมองทะลุปรุโปร่งเข้าไปใน "ความลับ" ที่สารวัตรแทนพยายามปกปิดมาตลอดชีวิต เขารู้สึกเหมือนถูกแก้ผ้าอยู่ตลอดเวลา ความระแวงนั้นกัดกินประสาทของเขาจนถึงขีดสุด
บนโต๊ะทำงาน โทรศัพท์ของสารวัตรแทนสั่นเบาๆ ข้อความจากโค้ชดินเด้งขึ้นมา: 'เจอตัวไอ้เด็กแสบแล้ว... มันอยู่กับธามบนยอดตึกร้าง... เพิ่งกลับลงมา' สารวัตรแทนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความโมโหปนเป็นห่วงแล่นปราดไปทั่วร่าง ‘ไอ้พวกบ้า... ไม่ฟังกันเลยใช่ไหม’ แต่ในความโมโห ก็มีความเข้าใจ...พวกเขาเองก็เคยเป็นแบบนั้น
ความเครียดจากคดีที่ทำงาน ความกดดันจากสายตาหมวดนที และความกังวลที่สมาชิก SR กำลังทำอะไรที่เสี่ยงเกินไป ทั้งหมดรวมกันจนสารวัตรแทนรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ เขาต้องการ ปลดปล่อย ต้องการ เส้นทางลับ ที่บ้าบิ่นที่สุด... และเขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไร
สารวัตรแทนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์ข้อความสั้นๆ ส่งเข้าไลน์กลุ่ม SR วลีที่เคยใช้สื่อสารกันเบาๆ ตอนนี้ถูกใช้ด้วยความเร่งด่วนและสิ้นหวัง: "เครื่องร้อนจัดที่ฐานบัญชาการ... ต้องการเคลียร์เส้นทางด่วนที่สุด"
ข้อความของสารวัตรแทนเด้งขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ของ โค้ชดิน ปีย์ ผู้กองเอ็ม และ ภาคย์ ที่กำลังรวมตัวกันที่โรงยิมส่วนตัวของโค้ชดิน พวกเขามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจระคนสงสัย "ฐานบัญชาการ?" โค้ชดินทวนคำ เขาย่อมเข้าใจดีว่าคำว่า "ฐานบัญชาการ" สำหรับสารวัตรแทนในตอนนี้ หมายถึง ห้องทำงานของเขาที่ สน. แห่งนี้ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เสี่ยงที่สุดเท่าที่พวกเขาจะนึกออก
"สารวัตรแทน...คงไม่ไหวแล้วจริงๆ" ผู้กองเอ็มพึมพำ ใบหน้าของเขาฉายแววเป็นห่วง "เขาแบกรับความเครียดมานานเกินไป"
ปีย์กำแหวน SR ที่นิ้วก้อยแน่น ดวงตาของเขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความท้าทาย "แล้วเราจะลุยไหมโค้ช... มันโคตรเสี่ยงเลยนะ"
โค้ชดินมองหน้าทุกคนในกลุ่ม SR ทีละคน ดวงตาของเขากวาดมองจากปีย์ไปยังผู้กองเอ็มและภาคย์ ‘นี่คือบททดสอบความเป็นพี่น้อง...และความไว้ใจที่เรามีต่อกัน’ เขาคิดในใจ ‘เราจะทำทุกอย่างเพื่อ "พี่น้อง" ของเรา’
"แน่นอน!" โค้ชดินตอบเสียงหนักแน่น "เครื่องร้อนจัดขนาดนั้น...มันต้องเคลียร์เส้นทางด่วนที่สุด...ไปกันทุกคน!"
ไม่มีคำถามหรือข้อสงสัยใดๆ อีกต่อไป ทุกคนรู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้คือการกระทำที่บ้าบิ่นที่สุด และเสี่ยงที่สุดเท่าที่ The Steel Riders เคยทำมา แต่มันคือบทพิสูจน์ความเป็นพี่น้องและความไว้ใจที่พวกเขามีต่อกัน และแน่นอนว่า...พวกเขาเลือกที่จะลุย!
ค่ำคืนนั้น สน. แห่งนี้ดูเงียบสงัด มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟบางดวงที่ส่องสว่างตามทางเดิน เสียงฝีเท้าของ โค้ชดิน ปีย์ ผู้กองเอ็ม และ ภาคย์ ย่ำไปตามโถงทางเดินอย่างเงียบเชียบ พวกเขาสวมชุดเสื้อยืดและกางเกงวอร์มที่ดูไม่น่าสงสัย พยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุด ราวกับเป็นคนนอกที่หลงทางเข้ามา สารวัตรแทนเดินนำหน้าไปอย่างมั่นใจ กุญแจในมือของเขากดปลดล็อกประตูห้องทำงานที่คุ้นเคย
ทันทีที่ประตูเปิดออก แสงไฟนีออนสีขาวจากห้องทำงานก็ส่องสว่างจ้าเผยให้เห็นกองเอกสารที่วางระเกะระกะบนโต๊ะ รูปปั้นเครื่องหมายราชการ และบรรยากาศที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบ สัญลักษณ์แห่งกฎหมายและหน้าที่ของสารวัตรแทน
"ยินดีต้อนรับสู่ 'ฐานบัญชาการ' ของผม... The Steel Riders" สารวัตรแทนพูดขึ้น ใบหน้าของเขาในตอนนี้ไม่ได้มีแววเคร่งเครียดหรือหวาดระแวงอีกต่อไป มีเพียงความโล่งใจและไฟปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตา เขายิ้ม ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกช้าๆ เผยให้เห็นแผงอกที่แข็งแกร่งและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่คมชัด ดวงตาของเขากวาดมองเพื่อนร่วมกลุ่มทีละคนอย่างเชิญชวน
ไม่มีคำพูดใดๆ อีกต่อไป ทุกคนเข้าใจดีถึงความหมายของการมาเยือน "ฐานบัญชาการ" ในคืนนี้ เสื้อผ้าของสมาชิก SR ทั้งหกคนถูกฉีกกระชากออกไปกองอยู่บนพื้นห้องทำงานที่เต็มไปด้วยเอกสารทางราชการ ร่างกายเปลือยเปล่าของพวกเขาปรากฏขึ้นภายใต้แสงไฟนีออนสีขาวโพลน กล้ามเนื้อทุกส่วนที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี บัดนี้เปล่งปลั่งไปด้วยเหงื่อไคลและฮอร์โมนเพศชายที่พุ่งพล่าน
สารวัตรแทน คือศูนย์กลางของทุกกิจกรรมในค่ำคืนนี้ เขาถูกล้อมรอบด้วยเพื่อนพี่น้อง SR ที่พร้อมจะปลดปล่อยเขาจากความเครียดที่ถาโถมเข้ามา
โค้ชดิน และ ปีย์ ไม่รอช้า พวกเขาพุ่งเข้ามาหา สารวัตรแทน อย่างรวดเร็ว โค้ชดินประกบจูบสารวัตรแทนอย่างดุดัน มือของเขาบีบเค้นก้นของสารวัตรแทนแน่น สารวัตรแทนสะท้านไปทั้งร่าง ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวด้วยความสุขสมปนทรมาน "อื้อ... โค้ช...!" ขณะที่โค้ชดินกำลังครอบครองริมฝีปากของสารวัตรแทน ปีย์ ก็ทรุดตัวลงคุกเข่าตรงหน้าสารวัตรแทน แล้วอ้าปากครอบครองท่อนเนื้อที่แข็งชูชันของสารวัตรแทนไว้ทั้งหมดแล้วดูดดึงอย่างหิวโหย "สารวัตรครับ... ผมจะกินสารวัตรให้หมดเลย..." ปีย์คำรามในลำคอ
ผู้กองเอ็ม และ ธาม เข้ามาประกบด้านข้างของสารวัตรแทน ผู้กองเอ็มใช้มือเรียวแข็งแรงลูบไล้ไปตามแผงอกและหน้าท้องของสารวัตรแทนอย่างช้าๆ ก่อนจะก้มลงจูบดูดเม้มหัวนมของสารวัตรแทนอย่างหิวโหย "สารวัตร... ผมอยากปรนเปรอสารวัตร..." ธามใช้มืออีกข้างนวดเฟ้นกล้ามเนื้อบ่าของสารวัตรแทนที่ตึงเครียด ก่อนจะก้มลงไปเป่าลมร้อนข้างหูอย่างแผ่วเบา "ปล่อยให้พวกเราจัดการครับสารวัตร..."
ภาคย์ เดินไปด้านหลังสารวัตรแทน ใช้มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่กว้างและบีบเค้นก้นของสารวัตรแทนอย่างเร้าอารมณ์
เสียงครางต่ำๆ ของทุกคนดังผสมปนเปกันไปหมด เสียงเนื้อกระทบกันดังตับๆๆๆ สะท้อนไปทั่วห้องทำงานที่เต็มไปด้วยเอกสารและสัญลักษณ์แห่งกฎหมาย ยิ่งเร่งเร้าอารมณ์ให้พลุ่งพล่านถึงขีดสุด กลิ่นคาวของเซ็กส์อบอวลปะปนกับกลิ่นกระดาษและหมึก
สารวัตรแทน ถูกรุมปรนเปรอจากทุกทิศทาง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาเบิกโพลงด้วยความสุขสมที่เกินบรรยาย เสียงครางของเขาสลับกับเสียงหอบหายใจถี่รัว โค้ชดินและปีย์ช่วยกันรุกเร้าสารวัตรแทนอย่างหนักหน่วงและดุดัน โค้ชดินประกบจูบดูดดื่มกับสารวัตรแทนจากด้านบน ขณะที่ปีย์ยังคงดูดดึงท่อนเนื้อของสารวัตรแทนอย่างไม่ลดละ สารวัตรแทนรับการกระทำจากทั้งสองอย่างเต็มที่
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!" สารวัตรแทนกรีดร้องลั่นห้องทำงานของเขา แรงกรีดร้องนั้นดังสะท้านไปทั้ง สน. ราวกับเสียงระเบิดของความเครียดที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรง พร้อมกับน้ำอสุจิสีขาวขุ่นที่พุ่งทะลักออกมาอย่างมหาศาล เปื้อนหน้าท้องของปีย์และใบหน้าของผู้กองเอ็มที่อยู่ด้านล่าง ปีย์และผู้กองเอ็มต่างก็กลืนกินทุกหยดอย่างไม่รังเกียจ สารวัตรแทนหอบฮักๆ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขาหลับตาลงอย่างหมดแรงในอ้อมกอดของโค้ชดิน
สารวัตรแทนหอบฮักๆ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขาหลับตาลงอย่างหมดแรงในอ้อมกอดของโค้ชดิน
เสียงกรีดร้องและการปลดปล่อยอย่างรุนแรงของสารวัตรแทน กลายเป็นเหมือนเชื้อไฟที่สาดเข้าใส่กองน้ำมัน! สัญชาตญาณดิบของอีกสี่ชีวิตที่เหลือถูกกระตุ้นจนถึงขีดสุด
ธาม ที่กำลังประกบจูบอยู่กับ ภาคย์ อย่างดูดดื่ม ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาคำรามลั่นในลำคอราวกับสัตว์ป่า ก่อนจะเริ่มรุกไล่ภาคย์อย่างบ้าคลั่งจนแผ่นหลังของภาคย์เสียดสีกับผนังห้องทำงานอย่างรุนแรง ทั้งคู่ปลดปล่อยความปรารถนาออกมาพร้อมกันในเวลาต่อมาด้วยเสียงครวญครางที่ดังระงม
ในขณะเดียวกัน ปีย์ ที่เพิ่งกลืนกินความสุขสมของสารวัตรแทนไป ก็หันมาหา ผู้กองเอ็ม ที่กำลังคุกเข่าอยู่ข้างๆ ด้วยแววตาที่ลุกโชน เขาไม่พูดอะไร แต่ใช้มือข้างหนึ่งกดศีรษะของผู้กองเอ็มให้ลงไปปรนเปรอ โค้ชดิน ที่เพิ่งผละออกจากสารวัตรแทนและยังคงแข็งขืนเต็มที่ ผู้กองเอ็มยอมทำตามอย่างว่าง่ายด้วยดวงตาที่เหม่อลอยและเปี่ยมสุข
"โค้ช... ปีย์... พวกนาย..." โค้ชดินครางเสียงพร่าเมื่อถูกปรนเปรอจากผู้กองเอ็ม ขณะที่ปีย์ก็เข้ามาระดมจูบและขบเม้มที่แผงอกของเขาอย่างเมามัน
"พวกเราจะทำให้โค้ชมีความสุขที่สุดเองครับ!" ปีย์พูด ก่อนที่เขาและโค้ชดินจะมองหน้ากันอย่างรู้ใจ แล้วปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาพร้อมกันโดยมีผู้กองเอ็มเป็นผู้รองรับความปรารถนาของทั้งสอง
ทุกคนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ร่างกายเปลือยเปล่าสัมผัสกันบนพื้นห้องทำงานที่เย็นเฉียบ กลิ่นคาวของเซ็กส์และความอับชื้นจากเหงื่อไคลอบอวลไปทั่วบริเวณ แต่ในความเหนื่อยล้านั้นกลับเต็มไปด้วยความสุขสมที่ท่วมท้น และความผูกพันที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม
สารวัตรแทน ได้ทลายกำแพงระหว่างโลกสองใบของเขาลงอย่างสิ้นเชิง เขายอมรับความเสี่ยงสูงสุดเพื่อปลดปล่อยตัวตน และกลุ่ม SR ได้พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อ "พี่น้อง" ของตนเอง
"นี่แหละ...คือที่สุดของเรา สารวัตร..." โค้ชดินกระซิบเสียงแหบพร่า พลางใช้มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของสารวัตรแทน
สารวัตรแทนยิ้มบางๆ ดวงตาของเขาฉายแววโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน "ใช่... โค้ช... นี่แหละ...เส้นทางลับของเรา..."
สมาชิก SR ทุกคนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ ความสุขสม และความผูกพันที่ไร้คำพูด พวกเขารู้ดีว่า นี่คือโลกที่พวกเขาจะเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่ โลกที่ความปรารถนาจะถูกปลดปล่อยอย่างอิสระ ภายใต้ชื่อ The Steel Riders
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง หมวดนที ซึ่งมีกุญแจสำรองสำหรับห้องทำงานของสารวัตรแทน และได้รับอนุญาตให้เข้าออกได้ (เนื่องจากเป็นรุ่นน้องคนสนิท) เขากำลังเดินเข้าไปในห้องทำงานของสารวัตรแทนเพื่อนำเอกสารบางอย่างมาให้
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง หมวดนทีก็รู้สึกถึงกลิ่นบางอย่างที่ผิดปกติ กลิ่นฉุนๆ คาวๆ ที่ปะปนกับกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศที่ดูเหมือนจะเพิ่งถูกฉีดไปหมาดๆ เขาขมวดคิ้วแน่น สายตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบห้องอย่างละเอียด เขาเห็นกองเอกสารบนโต๊ะยังคงกระจัดกระจาย แต่สิ่งที่ทำให้เขาชะงักคือ แหวนเกลี้ยงสีเงินด้าน วงหนึ่งที่ตกอยู่ใต้โต๊ะทำงานของสารวัตรแทน
หมวดนทีพลิกแหวนในมือไปมาใต้แสงไฟ... เขาสังเกตเห็น คราบเหนียวใสจางๆ ที่แห้งเกรอะกรังอยู่ตามซอกแหวน ดวงตาของเขาหรี่ลง... เขารู้ทันทีว่าคราบนี้คืออะไร และมันไม่ได้มาจากกาแฟที่หกอย่างแน่นอน
"The Steel Riders... เส้นทางลับของพวกคุณ... มันมีอะไรซ่อนอยู่กันแน่" หมวดนทีพึมพำกับตัวเอง เสียงของเขาเย็นเยียบ สายตาของเขาจับจ้องไปที่แหวนในมือที่ส่องประกายวับๆ ความปรารถนาที่จะค้นหาคำตอบในสิ่งที่เขาสงสัยกำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ แต่แข็งแกร่งกว่าครั้งไหนๆ และครั้งนี้...เขาจะตามหามันให้ถึงที่สุด
