หลายสัปดาห์ผ่านไปหลังจากการแสดงสดอันน่าอัปยศในห้องเกียรติยศ ซันค่อยๆ ฟื้นตัวจากความบอบช้ำทางจิตใจ ความรู้สึกแตกสลายได้แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธที่เยือกเย็น ความโกรธที่ถูก GM เหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดี ได้กลายเป็นเชื้อเพลิงที่หล่อเลี้ยงไฟแค้นให้ลุกโชนขึ้นในตัวเขา
'PROJECT: UNMASK GM' ที่เขาเขียนไว้ในสมุดบันทึก ไม่ใช่แค่ชื่อแผนการ แต่เป็นเป้าหมายเดียวในชีวิตของซันตอนนี้ เขายังคงทำหน้าที่ประธานนักเรียนอย่างบกพร่องเล็กน้อย แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะความสิ้นหวัง แต่เป็นเพราะเขากำลังทุ่มเทพลังทั้งหมดไปกับการวิเคราะห์และวางแผนเพื่อตามล่าหาตัวตนของ Game Master ที่ซ่อนอยู่ในเงามืด
การเลือกตั้งประธานนักเรียนสมัยที่สองใกล้เข้ามาทุกที วิน คู่แข่งคนสำคัญ เดินหน้าหาเสียงอย่างเต็มที่ มีการจัดกิจกรรมปราศรัยย่อยตามห้องเรียนต่างๆ และเริ่มมีการโจมตีซันอย่างเปิดเผยมากขึ้น แต่ซันไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาไม่ได้ต่อสู้เพื่อตำแหน่งอีกต่อไป แต่กำลังต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีที่ถูกเหยียบย่ำไป
วันดีเบตมาถึง บรรยากาศในหอประชุมเต็มไปด้วยความตึงเครียด นักเรียนจำนวนมากและครูอาจารย์ต่างจับจ้องมาที่ผู้สมัครทั้งสอง ซันก้าวขึ้นเวทีด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่แววตาคมกริบนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อชนะคะแนนเสียงเพียงอย่างเดียว แต่เพื่อประกาศให้โลกได้รู้ว่า "อาทิตย์" ไม่ได้ถูกทำลายง่ายๆ
วินเริ่มต้นด้วยการนำเสนอนโยบายที่ดูสวยหรู แต่ไร้ซึ่งแก่นสาร ซันรับฟังอย่างเงียบๆ เขาไม่ได้รู้สึกว่าวินเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว คู่แข่งที่แท้จริงของเขาคือ GM ที่เฝ้ามองอยู่จากที่ไหนสักแห่งต่างหาก
เมื่อถึงคิวของซัน เขาเดินไปที่ไมโครโฟน สูดหายใจลึกๆ แล้วเริ่มกล่าวปราศรัยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงใจ เขานำเสนอนโยบายที่เป็นรูปธรรม พูดถึงปัญหาที่โรงเรียนกำลังเผชิญอยู่ และเสนอแนวทางการแก้ไขที่ชาญฉลาดและสร้างสรรค์ ซันใช้ประสบการณ์จากการทำงานเป็นประธานนักเรียนในปีก่อนมาเสริมการนำเสนอได้อย่างน่าเชื่อถือ
เขามองตรงไปยังผู้ฟังทุกคน และกล่าวปิดท้ายการปราศรัยด้วยประโยคที่มาจากใจจริง "ผมอาจไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบที่สุด และผมก็อาจจะไม่สามารถทำทุกสิ่งให้ถูกใจทุกคนได้ แต่ผมขอให้ทุกคนเชื่อมั่นว่า ผมจะทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจและซื่อสัตย์ เพื่อโรงเรียนของเรา"
เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งหอประชุม ซันรับรู้ถึงพลังงานที่ส่งกลับมาจากผู้ฟัง ความมั่นใจเริ่มกลับคืนมาสู่จิตใจของเขาอีกครั้ง เขาไม่ได้ทำเพื่อ GM แต่ทำเพื่อตัวเอง และเพื่อทุกคนที่ยังเชื่อมั่นในตัวเขา
วันเลือกตั้งมาถึง บรรยากาศในโรงเรียนดูคึกคักเป็นพิเศษ นักเรียนพากันไปลงคะแนนเสียงกันอย่างหนาแน่น ซันกับเต้ยืนอยู่หน้าคูหาเลือกตั้ง คอยให้กำลังใจเพื่อนๆ และนักเรียนที่เดินเข้ามา
"ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง กูภูมิใจในตัวมึงว่ะ อาทิตย์" เต้ตบไหล่ซันเบาๆ
ซันยิ้มให้เต้ "กูก็เหมือนกัน"
เมื่อผลการเลือกตั้งประกาศในช่วงบ่ายของวันนั้นเอง เสียงเฮลั่นดังขึ้นไปทั่วทั้งหอประชุม ซันชนะการเลือกตั้งด้วยคะแนนท่วมท้นอย่างเป็นเอกฉันท์ ทำให้เขายังคงรักษาตำแหน่งประธานนักเรียนไว้ได้
ซันยืนอยู่บนเวที รับใบประกาศเกียรติคุณพร้อมรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจ แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปสาดส่องเข้ามาไม่หยุดหย่อน เขากลายเป็นที่ยอมรับและชื่นชมของทุกคนในโรงเรียนอีกครั้ง ภาพลักษณ์ของ "อาทิตย์ผู้สมบูรณ์แบบ" ยิ่งแข็งแกร่งและเปล่งประกายมากยิ่งขึ้น
จากมุมหนึ่งของหอประชุม ภีมยืนมองซันอยู่บนเวที ดวงตาคมกริบคู่นั้นยังคงจับจ้องไปที่ซัน รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของภีม มันไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความชื่นชมอย่างเดียว แต่เป็นรอยยิ้มที่คนอ่านเท่านั้นที่เข้าใจความหมาย… รอยยิ้มที่เหมือนกำลังมองดู "หมากตัวสำคัญ" ที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างยอดเยี่ยม และเตรียมพร้อมสำหรับ "เกม" ที่แท้จริง
ซันก้าวลงจากเวที ท่ามกลางเสียงปรบมือและคำยินดีมากมาย เขารู้สึกถึงชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ความสำเร็จในครั้งนี้ได้มอบพลังและอำนาจที่กลับคืนมาให้เขา มันคือชัยชนะในโลกแห่งความเป็นจริง ที่จะกลายเป็นก้าวแรกของการโต้กลับ
