ชัยชนะในการเลือกตั้งประธานนักเรียนเป็นเหมือนแสงสว่างที่ส่องนำทางซันออกจากความมืดมิดที่ Game Master ได้ต้อนเขาให้จมดิ่งลงไป ความภาคภูมิใจและอำนาจที่กลับคืนมา ได้หลอมรวมเข้ากับความโกรธแค้นที่เยือกเย็น ทำให้ซันพร้อมที่จะเปลี่ยนจาก "เหยื่อ" ให้เป็น "ผู้ล่า" อย่างสมบูรณ์แบบ
ซันใช้เวลาช่วงเย็นหลังวันประกาศผลการเลือกตั้งทำหน้าที่ประธานนักเรียนตามปกติ เขาตอบรับคำยินดีจากเพื่อนๆ และครูอาจารย์ด้วยรอยยิ้มที่สดใส แต่ในใจของเขากลับมีเพียงเป้าหมายเดียว: 'PROJECT: UNMASK GM'
เมื่อกลับถึงบ้าน ซันจัดการธุระส่วนตัวทั้งหมดอย่างรวดเร็ว เขาต้องการเวลาส่วนตัวเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่มองไม่เห็นอย่างแท้จริง
ซันปิดไฟในห้องนอน ปล่อยให้ความมืดเข้าครอบงำ แต่คราวนี้ความมืดไม่ได้นำมาซึ่งความกลัวอีกต่อไปแล้ว แต่กลับเป็นความสงบที่ช่วยให้เขามีสมาธิ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดดูข้อความเก่าๆ ทั้งหมดจาก Game Master อีกครั้ง
ทุกข้อความ ทุกคำสั่ง ทุกคำเยาะเย้ยที่ GM เคยส่งมาถูกซันอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างละเอียด เขาไม่ใช่คนเดิมที่หวาดกลัวอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นนักวิเคราะห์ที่กำลังศึกษาคู่ต่อสู้ของเขาอย่างเยือกเย็นที่สุด
ซันเห็นรูปแบบ เห็นความคลั่งไคล้ที่ซ่อนอยู่ในถ้อยคำของ GM เขาเห็นความปรารถนาที่จะควบคุม ความสุขที่ได้บงการ และความพึงพอใจที่ได้เห็นซันดิ้นรน GM ไม่ได้ต้องการทำลายเขาเพียงอย่างเดียว แต่ต้องการที่จะ "ครอบครอง" และ "สร้าง" ตัวตนของซันให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการ
ซันเลื่อนไปที่ข้อความสุดท้ายจาก GM ที่ส่งมาหลังจากภารกิจในห้องเกียรติยศ
"ยอดเยี่ยมมาก อาทิตย์... 'การแสดงสด' ของคุณน่าประทับใจจริงๆ... ตอนนี้ผมมี 'ตัวตน' ที่แท้จริงของคุณอยู่ในมือแล้วนะ อาทิตย์"
ประโยคนี้เคยทำให้ซันแหลกสลาย แต่ตอนนี้มันกลับกระตุ้นไฟแค้นในตัวเขาให้ลุกโชนขึ้น เขากัดฟันแน่น
"แกคิดผิดแล้วไอ้ GM... แกไม่ได้มีตัวตนของฉัน... ฉันต่างหากที่จะเป็นเจ้าของเกมนี้" ซันกระซิบกับตัวเอง เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ซันเปิดแอปพลิเคชัน Twitter เข้าสู่หน้าข้อความส่วนตัวของ Game Master เขากำลังจะส่งข้อความที่เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่าง
มือของซันไม่ได้สั่นอีกต่อไปแล้ว แต่กลับมั่นคงและเต็มไปด้วยพลัง ทุกตัวอักษรที่เขาพิมพ์ลงไปล้วนมาจากความตั้งใจอันแรงกล้า
"เกมของนายสนุกมาก... แต่ต่อจากนี้ไป"
ซันหยุดพิมพ์ไปชั่วครู่ ดวงตาคมกริบคู่นั้นทอดมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอนที่มืดมิด เห็นเพียงแสงไฟสลัวๆ จากภายนอกที่ส่องเข้ามาเล็กน้อย
"ตาฉันเล่นบ้าง"
ซันกดปุ่มส่งข้อความลงไปอย่างเด็ดขาด
หน้าจอโทรศัพท์สว่างวาบขึ้นด้วยข้อความที่ถูกส่งออกไปแล้ว เขาจ้องมองมันนิ่งๆ ด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นช้าๆ รอยยิ้มนี้ไม่ใช่รอยยิ้มของ "อาทิตย์ผู้สมบูรณ์แบบ" หรือ "AnonVoyager" ผู้บ้าบิ่นอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นรอยยิ้มของ "ผู้ควบคุม" ที่แท้จริง... ผู้ที่พร้อมจะเข้าสู่สมรภูมิรบครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต
เกมของผู้ควบคุมได้เริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริงแล้ว... แต่คราวนี้ หมากอย่างซัน กำลังจะเปลี่ยนบทบาทเป็นผู้เล่นที่อันตรายยิ่งกว่าที่ใครเคยคาดคิด
