หลายสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความร่วมมือระหว่างทีมสืบสวนของไทและกรมตำรวจนครบาลโตเกียวแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เบาะแสที่ปุณณ์ค้นพบถูกนำไปวิเคราะห์อย่างละเอียดโดยเอย์จิ และกลายเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้พวกเขาสามารถป้องกันภัยคุกคามจากการประชุมสุดยอดผู้นำนานาชาติได้อย่างสมบูรณ์แบบ แผนการที่ไทเสนอนั้นพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง และสารวัตรซาโต้ก็ยอมรับในแนวทางของไทอย่างเต็มใจ ความตึงเครียดที่เคยมีจางหายไป เหลือไว้เพียงความเคารพซึ่งกันและกัน
ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ทีมได้รับคำชมเชยอย่างกว้างขวางจากทั้งผู้ใหญ่ในกรมตำรวจและคณะผู้นำนานาชาติ ทุกคนรู้สึกโล่งใจและภาคภูมิใจในความสำเร็จนี้
ในคืนสุดท้ายก่อนที่ไทและกันต์จะเดินทางกลับประเทศไทย กลุ่ม "ใต้เบาะโตเกียว" จึงจัดปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในซีซั่นนี้ ณ ห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทของโรงแรมหรูใจกลางเมืองโตเกียว
แสงไฟระยิบระยับของมหานครยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในห้องสวีทที่กว้างขวางและหรูหรา ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงเพลงเบาๆ และเสียงหัวเราะของทุกคน ไทในชุดเสื้อเชิ้ตสบายๆ กำลังชนแก้วกับเคนชิน ปุณณ์ยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่กันต์โอบเอวเขาไว้หลวมๆ เรียว ฮารุ ยูคิ มาซากิ และเอย์จิ ต่างก็ยืนพูดคุยกันอย่างออกรส เชฟนนท์กำลังสาละวนกับการจัดเตรียมอาหารและเครื่องดื่มที่หลากหลาย
"พวกนายทำได้ดีมากจริงๆ" ไทกล่าวพลางมองหน้าทุกคนด้วยความภาคภูมิใจ "ภารกิจนี้จะไม่สำเร็จถ้าไม่มีพวกนายทุกคน" "พวกเราต่างหากครับที่ต้องขอบคุณพี่ไท ที่มาช่วยชี้แนะ" เคนชินตอบพลางยิ้มอย่างจริงใจ
บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความผูกพัน ทุกคนรู้สึกราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันที่เพิ่งผ่านพ้นภารกิจสำคัญมาด้วยกัน เสียงเพลงเริ่มเปลี่ยนเป็นจังหวะที่ผ่อนคลายลง ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ภายในเริ่มปะทุขึ้นช้าๆ
เชฟนนท์เป็นคนแรกที่เดินออกมาจากมุมครัว เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น "ไหนๆ ก็ฉลองกันแล้ว...พวกเรามาฉลองแบบ 'ใต้เบาะ' กันให้เต็มที่เลยดีไหมครับ"
คำพูดของเชฟนนท์เหมือนเป็นสัญญาณ ทุกคนมองหน้ากันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและความเร่าร้อนที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
ไม่นานนัก เสื้อผ้าทุกชิ้นก็กองอยู่บนพื้นห้องสวีท เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มสิบคนท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ และวิวเมืองยามค่ำคืนที่แสนงดงาม ร่างกายที่แข็งแกร่งและอ่อนช้อยสลับกันไปมา แต่ละคนต่างมีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง ไทกับเคนชินดูทรงพลังที่สุด ตามมาด้วยปุณณ์และกันต์ที่เปล่งประกายความเย้ายวน เรียว ฮารุ ยูคิ มาซากิ และเอย์จิ ก็ต่างมีเรือนร่างที่น่าค้นหาในแบบฉบับของตัวเอง เชฟนนท์ผู้มีประสบการณ์ก็ดูอบอุ่นและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน
ปุณณ์ถูกเคนชินดึงเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวพันกันอย่างลึกซึ้ง ไทโอบกอดกันต์ไว้แน่นจากด้านหลัง พลางไล้ปลายนิ้วไปตามแผงอกของกันต์อย่างยั่วยวน เรียวกับฮารุเข้ามาคลอเคลียกันเอง ยูคิเดินเข้าไปหาเชฟนนท์ เขากอดเชฟนนท์จากด้านหลังอย่างสนิทสนม มาซากิยืนมองอยู่เล็กน้อย ก่อนที่เอย์จิจะเดินเข้ามาจับมือเขาเบาๆ
บรรยากาศเริ่มร้อนระอุขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างปลดปล่อยความปรารถนาที่เก็บกดไว้มานานออกมาอย่างเต็มที่
เคนชินจัดท่าให้ปุณณ์นั่งหันหลังพิงอกเขาในท่าคร่อม ก่อนจะสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของปุณณ์อย่างเชื่องช้า ปุณณ์ครางออกมาด้วยความอัดแน่น "อื้อ...เคนชิน...แน่นจังเลย..." เคนชินเริ่มขยับสะโพกเบาๆ อย่างสม่ำเสมอ
ไทก็ไม่รอช้า เขาจัดท่าให้กันต์นั่งคร่อมบนตักของเขา แล้วสอดแกนกายที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของกันต์อย่างช้าๆ กันต์สะท้านไปทั้งร่าง "อ๊า...ไท...ค่อยๆ สิครับ" แต่ก็ครางออกมาด้วยความพอใจเมื่อถูกเติมเต็มจากไท
เรียวกับฮารุเข้ามาหากัน ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่เรียวจะพลิกตัวฮารุให้นอนคว่ำหน้า แล้วสอดแกนกายของเขาเข้าไปในตัวฮารุอย่างช้าๆ ฮารุครางต่ำรับสัมผัส
เชฟนนท์ดึงยูคิเข้ามาใกล้ เขากดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของยูคิอย่างเชื่องช้า ยูคิสะท้านด้วยความสุขสม "เชฟ...อ๊า..."
เอย์จิกับมาซากิที่ยืนมองอยู่ก็ได้แต่หายใจหอบถี่ เอย์จิโน้มตัวลงไปใช้ปากครอบครองแกนกายของมาซากิอย่างดูดดื่ม มาซากิครางต่ำด้วยความประหลาดใจระคนสุขสม
ไทถอนแกนกายออกจากกันต์อย่างรวดเร็ว แต่ก่อนจะผละไป เขาโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูของกันต์ว่า "เดี๋ยวกลับมาต่อ...ที่รัก" เป็นคำสัญญาที่ทำให้กันต์ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ไทเหลือบมองเคนชินที่กำลังสอดประสานกับปุณณ์ ก่อนจะเดินเข้าไปหา เรียวที่กำลังสอดประสานกับฮารุอยู่ ไทโน้มตัวลงไปใช้ปากครอบครองแกนกายของเรียวอย่างดูดดื่ม แรงดูดดึงของไททำให้เรียวสะท้านไปทั้งร่าง แต่ก็เร่งจังหวะในตัวฮารุให้หนักหน่วงขึ้น ฮารุครางต่ำด้วยความเสียวซ่านเมื่อแกนกายของเรียวถูกดูดดึงจากไท
เคนชินที่กำลังสอดประสานกับปุณณ์อยู่ ก็เหลือบเห็นกันต์ที่ว่างอยู่ เคนชินพยักหน้าให้กันต์ ก่อนจะถอนแกนกายออกจากปุณณ์อย่างรวดเร็ว ปุณณ์รู้สึกโหวงเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจ ปุณณ์ที่กำลังรับจากกันต์... เขาหันไปสบตากับเคนชินที่กำลังมองมาพอดี เคนชินไม่ได้พูดอะไร แต่ยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากของตัวเองแล้วส่งจูบมาให้ปุณณ์อย่างเงียบๆ เป็นการสื่อสารที่รู้กันเพียงสองคนท่ามกลางความวุ่นวาย กันต์เข้ามาแทนที่ เขาจะกดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของปุณณ์อย่างเชื่องช้า ปุณณ์ครางด้วยความอัดแน่น "อื้อ...กันต์...เข้ามาเลย"
ยูคิถอนแกนกายออกจากเชฟนนท์ เขาเดินเข้ามาหาฮารุที่กำลังรับจากเรียวและถูกไทดูดเลียแกนกายอยู่ ยูคิโน้มตัวลงไปที่ด้านหน้าของฮารุ ใช้ปากครอบครองแกนกายของฮารุอย่างดูดดื่ม ฮารุถูกกระตุ้นจากสามทิศทางพร้อมกัน เขาครางเสียงหลง "อ๊าาาา...ยูคิ...เรียว...ไท..."
เชฟนนท์ที่ตอนนี้ว่างอยู่ ก็เดินเข้าไปหามาซากิที่เอย์จิกำลังดูดเลียแกนกายให้อย่างตั้งใจ เชฟนนท์ใช้มือจับบั้นท้ายของมาซากิ ก่อนจะสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของมาซากิอย่างเชื่องช้า มาซากิสะท้านเฮือกด้วยความประหลาดใจระคนสุขสม เอย์จิเงยหน้าขึ้นมองเชฟนนท์ แต่ก็ไม่ได้หยุดการกระตุ้นมาซากิด้วยปาก
ทุกคนเคลื่อนไหวไปมาอย่างอิสระ ไม่มีใครอยู่กับที่ ทุกร่างกายสอดประสานกันอย่างซับซ้อน สร้างรูปแบบใหม่ๆ ของความปรารถนาที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ปุณณ์ที่กำลังรับจากกันต์ ก็เหลือบไปเห็นไทกำลังดูดเลียแกนกายของเรียวอยู่ ปุณณ์ใช้มือดึงกันต์ให้เข้ามาใกล้ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียไปตามแผงอกของกันต์อย่างเร่าร้อน
เอย์จิที่กำลังปรนเปรอมาซากิอยู่เหลือบไปเห็นคู่ของเรียวกับฮารุ เขากระซิบอะไรบางอย่างกับเรียวที่กำลังสอดประสานกับฮารุอยู่ ก่อนจะช่วยจัดท่าทางของฮารุให้นอนพาดโซฟาในมุมที่แสงไฟส่องลงมาพอดี "แบบนี้...สวยกว่า" เขาพึมพำ ก่อนที่เรียวจะเริ่มบทรักกับฮารุต่อใน "องค์ประกอบ" ใหม่ที่งดงามยิ่งขึ้น
ยูคิหันมาจูบกับมาซากิอย่างดูดดื่ม สลับกับการดูดเลียส่วนปลายของกันต์ที่กำลังสอดประสานกับปุณณ์อย่างไม่ขาดสาย
ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าคือความโกลาหลที่งดงาม ร่างกายที่เปลือยเปล่าของชายหนุ่มสิบคนพันเกี่ยวกันอย่างอิสระและเร่าร้อน เสียงครางดังระงมไปทั่วห้องสวีท เสียงเนื้อกระทบกันดังกุกกักเป็นจังหวะเร่งเร้า กลิ่นอายของเหงื่อและความใคร่ปะปนกับกลิ่นหอมของอาหารและเครื่องดื่มที่ยังคงวางอยู่บนโต๊ะ
นี่คือจุดสูงสุดของความสัมพันธ์ในซีซั่นนี้...การหลอมรวมของทุกร่างกายและทุกหัวใจ
ในที่สุด ทุกคนก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กัน เสียงครางดังลั่นไปทั่วห้องสวีท ร่างกายของทุกคนสั่นสะท้านไปด้วยความสุขสมที่ถาโถมเข้ามา น้ำอสุจิอุ่นร้อนพุ่งทะลักออกมาจากแกนกายของทุกคน เปื้อนเปรอะไปทั่วร่างกายและบนพื้นพรมของห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท
หลังความเร่าร้อนสงบลง ทุกคนก็นอนหอบอยู่บนพื้นพรมอย่างหมดแรง ร่างกายที่เปลือยเปล่าคลุกเคล้าไปด้วยคราบเหงื่อและกลิ่นอายแห่งความปรารถนา
เคนชินถอนตัวจากปุณณ์ แล้วโน้มตัวลงจูบซับที่ริมฝีปากของปุณณ์อย่างอ่อนโยน ไทเองก็ดึงกันต์เข้ามาในอ้อมกอดแน่น พลางจูบหน้าผากของกันต์เบาๆ เรียวโน้มตัวลงจูบฮารุที่ริมฝีปากอย่างดูดดื่ม ยูคิหันมาจูบมาซากิที่อยู่ใกล้ที่สุด มาซากิรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ
เชฟนนท์ลูบหัวเอย์จิเบาๆ "เป็นไงบ้างหนุ่มน้อย...ถูกใจไหม" เอย์จิพยักหน้าช้าๆ พร้อมรอยยิ้มบางๆ
ทุกคนต่างผลัดกันจูบซับตามร่างกายที่ยังคงอบอุ่นจากความเร่าร้อน จูบที่แผงอก จูบที่ต้นขา จูบที่ส่วนปลายของแกนกายที่ยังคงเปรอะเปื้อน ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ความผูกพัน และความเข้าใจ มันคือการยืนยันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ใช่แค่เรื่องของร่างกาย แต่เป็นเรื่องของจิตใจที่เชื่อมโยงกันอย่างแท้จริง
"สุดยอดไปเลยครับพี่ไท!" ฮารุกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข "นี่แหละครับ 'ใต้เบาะโตเกียว' ของพวกเรา" เรียวเสริมพลางหัวเราะเบาๆ ไทหัวเราะตอบ "ฉันจะคิดถึงพวกนายทุกคนเลยนะ"
ปุณณ์มองไปยังใบหน้าของทุกคนที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและความพึงพอใจ เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเคนชินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงครอบครัวใหม่ที่ยิ่งใหญ่และอบอุ่นแห่งนี้ด้วย
