เช้าวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึงพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ที่สาดส่องเข้ามาในห้อง เคนชินกับปุณณ์ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นกว่าวันธรรมดา ความผ่อนคลายจากการปลดปล่อยเมื่อคืนทำให้ปุณณ์รู้สึกเบาตัวและพร้อมรับกับวันใหม่
"วันนี้เชฟนนท์จองโต๊ะไว้ให้แล้วนะ" เคนชินพูดพลางลูบผมปุณณ์เบาๆ "เขาอยากเจอเรียวกับฮารุด้วย"
ปุณณ์พยักหน้าด้วยความตื่นเต้น เขาเคยได้ยินเคนชินพูดถึงเชฟนนท์บ่อยๆ ว่าเป็นคนที่ช่วยสอนภาษาไทยเบื้องต้นให้เคนชิน เรียว และฮารุ ก่อนที่เขาจะมาโตเกียวเสียอีก
ไม่นานนัก เรียวและฮารุก็เดินทางมาถึงอะพาร์ตเมนต์ของเคนชิน ทั้งคู่มาพร้อมกับรอยยิ้มและพลังงานเหลือเฟือ "สวัสดีครับพี่ปุณณ์! พี่เคนชิน!" เรียวทักทายอย่างเป็นกันเอง ตามด้วยฮารุที่โบกมือยิ้มร่า
วันนี้ปุณณ์รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทของเคนชิน พวกเขาหัวเราะและหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะก้าวลงไปที่ลานจอดรถเพื่อออกเดินทางสู่ร้านอาหารไทย "บ้านนนท์"
ร้าน "บ้านนนท์" ตั้งอยู่ในย่านที่เงียบสงบแต่ก็เข้าถึงง่าย หน้าร้านตกแต่งอย่างอบอุ่นสไตล์ไทยโมเดิร์น ด้านนอกมีรถมอเตอร์ไซค์จอดเรียงรายเด่นชัด Kawasaki Z650 ของปุณณ์จอดอยู่คู่กับ Kawasaki Z900RS ของเรียว และ Suzuki Katana ของฮารุ ที่จอดเทียบกันอย่างสวยงาม สะท้อนถึงความเป็นกลุ่มชาวไบค์เกอร์อย่างแท้จริง
เมื่อก้าวเข้าไปในร้าน กลิ่นหอมของเครื่องเทศและอาหารไทยลอยเตะจมูก "สวัสดีครับคุณเคนชิน! น้องปุณณ์! เรียว! ฮารุ!" เชฟนนท์ในชุดเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายสบายๆ เดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มกว้าง ใบหน้าของเขาดูอบอุ่นและเป็นมิตร แต่ดวงตากลับมีประกายบางอย่างที่ทำให้ปุณณ์รู้สึกถึงความขี้เล่นที่ซ่อนอยู่
ตลอดมื้ออาหาร ทุกคนพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ อย่างออกรส เชฟนนท์เล่าเรื่องราวการมาใช้ชีวิตในญี่ปุ่น และความรักในการทำอาหารไทยของเขา เขายังใช้โอกาสนี้ทบทวนภาษาไทยกับเรียวและฮารุเล็กน้อย สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในโต๊ะ ปุณณ์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่ท่ามกลางครอบครัวใหม่ที่อบอุ่นและเป็นกันเอง
จนกระทั่งร้านปิด เชฟนนท์ก็เดินมาพร้อมรอยยิ้มที่มีเลศนัย "ผมยังมี 'คอร์สของหวาน' รอบพิเศษสำหรับต้อนรับสมาชิกใหม่นะครับ" เขากล่าวพลางผายมือเชิญชวนให้ทุกคนขึ้นไปยังห้องส่วนตัวชั้นบนของร้าน
ปุณณ์มองหน้าเคนชินอย่างสงสัย แต่เคนชินเพียงแค่ยิ้มตอบ พลางพยักหน้าให้เดินตามเชฟนนท์ขึ้นไป เมื่อก้าวเข้าไปในห้อง ปุณณ์ก็ถึงกับอึ้ง ห้องนั้นไม่ได้เป็นห้องธรรมดา แต่เป็นพื้นที่กว้างขวางที่ตกแต่งอย่างมีรสนิยม มีเบาะรองนั่งนุ่มๆ วางเรียงรายอยู่กลางห้อง แสงไฟสลัวๆ สร้างบรรยากาศที่เชื้อเชิญ
"ก่อนที่เราจะเริ่ม 'คอร์สของหวาน' วันนี้ ผมมีเกมง่ายๆ ให้ทุกคนเล่นกันก่อน" เชฟนนท์ยิ้มเจ้าเล่ห์ "ใครแพ้ ต้องถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น"
เสียงเฮดังขึ้นจากเรียวและฮารุที่ดูจะชื่นชอบเกมนี้เป็นพิเศษ เคนชินแค่ยิ้มมุมปาก ขณะที่ปุณณ์เริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แต่ก็ยอมรับกติกาแต่โดยดี เกมดำเนินไปอย่างสนุกสนาน แต่ไม่นานนักปุณณ์ก็เป็นคนแรกที่แพ้ "โอเคปุณณ์ เริ่มเลย" เชฟนนท์ยิ้มพลางผายมือ
ปุณณ์หน้าแดงก่ำเล็กน้อย เขาถอดเสื้อเชิ้ตออกเป็นชิ้นแรก เผยให้เห็นแผงอกขาวเนียนที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อ "สวยงามครับ!" ฮารุแซวพลางหัวเราะคิกคัก
เกมดำเนินต่อไป แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างปุณณ์เท่าไหร่ เขาแพ้ติดๆ กันจนเสื้อผ้าถูกถอดออกไปทีละชิ้น เริ่มจากเข็มขัดที่ถูกปลดออกไป ตามมาด้วยกางเกงที่ค่อยๆ รูดลงเผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนและกางเกงชั้นในที่ปกปิดส่วนกลางลำที่เริ่มตื่นตัวเล็กน้อยจากการถูกจ้องมอง ปุณณ์พยายามซ่อนความเขินอาย แต่ใบหน้าของเขายังคงแดงก่ำ
"อ้าวๆ...น้องปุณณ์นี่ขี้อายจังเลยน้า" เรียวแซวพลางหัวเราะร่วน "อีกชิ้นเดียวแล้วนะคร้าบ!" และแล้ว ก็ถึงตาที่ปุณณ์จะต้องถอดกางเกงชั้นในออก เผยให้เห็นเรือนร่างที่ขาวผ่องและแกนกายที่แข็งขืนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดจากการถูกจ้องมองและบรรยากาศที่ร้อนระอุ ปุณณ์พยายามยกมือขึ้นปิดบังเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นที่แฝงอยู่ในแววตาได้
ไม่นานนัก ทุกคนก็เปลือยเปล่าอยู่บนเบาะรองนั่ง ไม่มีใครแพ้ชนะจริงจังอีกแล้ว แต่บรรยากาศกลับยิ่งร้อนระอุมากขึ้น ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเหล่าชายหนุ่มสะท้อนกับแสงไฟสลัวๆ สร้างความเย้ายวนได้อย่างน่าประหลาดใจ เชฟนนท์เดินตรงไปที่โต๊ะกลางห้องที่จัดเตรียมของว่างและผลไม้เอาไว้มากมาย เขาสวมถุงมือพลาสติกใส และหยิบผลไม้ชิ้นเล็กๆ ขึ้นมา
"คืนนี้ ผมขอเป็นเจ้ามือดูแล 'เมนูต้อนรับ' สำหรับทุกท่านนะครับ โดยเฉพาะน้องปุณณ์" เชฟนนท์ยิ้มกรุ้มกริ่ม สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ปุณณ์ ก่อนจะมองกวาดไปยังเรียว ฮารุ และเคนชิน
เชฟนนท์เริ่มต้นด้วยการใช้ผลไม้ชิ้นเล็กๆ ที่เคลือบด้วยช็อกโกแลตเย็นๆ แตะไปตามผิวเนื้อของปุณณ์อย่างแผ่วเบา ปุณณ์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความเย็นสัมผัสผิวเนื้อที่บอบบางที่ซอกคอ เชฟนนท์ค่อยๆ เลื่อนผลไม้ลงมาตามแผงอก ก่อนจะลากไปที่ยอดอกที่แข็งเป็นไต จากนั้นก็กดคลึงเบาๆ วนไปรอบๆ ยอดอกนั้นด้วยผลไม้เย็นฉ่ำ ปุณณ์รู้สึกซ่านเสียวไปทั่วทั้งตัว เสียงครางในลำคอเล็ดลอดออกมาเบาๆ
"เป็นยังไงบ้างครับปุณณ์...ชอบ 'ของหวาน' ของผมไหม" เชฟนนท์กระซิบถามเสียงทุ้มข้างหูของปุณณ์ พลางเลียซับน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาจากผิวปุณณ์เบาๆ
เคนชิน เรียว และฮารุ ที่นั่งมองอยู่รอบๆ ต่างก็มีสีหน้าตื่นเต้นและคาดหวัง เคนชินยิ้มมุมปาก ขณะที่เรียวกับฮารุหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ
เชฟนนท์ไม่รอคำตอบ เขาย้ายมาที่หน้าท้องของปุณณ์ บดขยี้ผลไม้ให้แตกเล็กน้อยแล้วลากลงไปจนถึงส่วนปลายของแกนกายที่กำลังตื่นตัว ปุณณ์บิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน เมื่อความเย็นและความหอมหวานของผลไม้คลุกเคล้าไปกับความร้อนรุ่มที่กำลังปะทุขึ้นในร่างกาย
"อย่าเพิ่งรีบร้อนสิครับ" เชฟนนท์กล่าวพลางใช้ปลายนิ้วที่ชุ่มด้วยน้ำผลไม้ ลูบไล้ไปทั่วแกนกลางลำกายที่กำลังตื่นตัวของปุณณ์ "เดี๋ยวจะไม่ถึงใจ"
เรียวกับฮารุเข้ามาสมทบ ฮารุหยิบวิปครีมกระป๋องขึ้นมาบีบเป็นเส้นๆ ไปตามลำตัวของปุณณ์ ขณะที่เรียวใช้ปลายนิ้วปาดวิปครีมนั้นเข้าปากอย่างยั่วยวน ปุณณ์รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า เมื่อเพื่อนของคนรักต่างก็เข้ามามีส่วนร่วมในการกระตุ้นความปรารถนาของเขา
เคนชินเข้ามานั่งด้านหลังปุณณ์ เขาใช้มือโอบรอบเอวปุณณ์เอาไว้แน่น ก่อนจะก้มลงจูบซับที่ต้นคอเบาๆ พลางกระซิบว่า "ปล่อยตัวตามสบายเลยนะปุณณ์ ที่นี่ปลอดภัยสำหรับนายเสมอ"
เชฟนนท์ค่อยๆ ใช้ช็อกโกแลตเหลวอุ่นๆ ราดลงไปบนส่วนปลายของแกนกายปุณณ์ ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนๆ ละเลงช็อกโกแลตนั้นอย่างช้าๆ แรงดูดดึงของเชฟนนท์ทำให้ปุณณ์สะท้านไปทั้งร่าง เขาแหงนหน้าขึ้นครางเสียงต่ำด้วยความเสียวซ่าน
เรียวกับฮารุไม่รอช้า ฮารุใช้ลิ้นของเขาเลียไปตามความยาวของลำกายปุณณ์ที่ชุ่มไปด้วยช็อกโกแลต ในขณะที่เรียวใช้มือรูดรั้งส่วนกลางลำอย่างเป็นจังหวะ ปุณณ์รู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกมา เขากัดริมฝีปากแน่นพยายามกลั้นเสียงคราง
เคนชินที่อยู่ด้านหลังไม่รอช้า เขาใช้นิ้วอุ่นๆ สอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของปุณณ์อย่างอ่อนโยน ค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับคนรัก เมื่อช่องทางเปิดออกได้ที่ เคนชินก็กดแกนกายของตัวเองเข้าไปในตัวปุณณ์อย่างเชื่องช้า แต่ก็มั่นคง ความอัดแน่นที่ช่องทางด้านหลังทำให้ปุณณ์เกร็งไปทั้งตัว
"อื้อ...เคนชิน...อ๊า!" ปุณณ์ครางเสียงแหบพร่าเมื่อแกนกายของเคนชินเข้าไปจนสุดลำ เคนชินเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เน้นการเสียดสีที่จุดกระตุ้นด้านใน
ในขณะที่ปุณณ์กำลังจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความสุขสม เชฟนนท์ก็ย้ายมาที่เรียวและฮารุ เขาใช้ช็อกโกแลตและวิปครีมสร้างสรรค์ "เมนูของหวาน" ให้กับทั้งสองคนเช่นกัน
ไม่นานนัก ทุกคนก็เปลือยเปล่าอยู่บนเบาะรองนั่ง เรียวกับฮารุเข้ามาประกบปุณณ์จากทั้งสองข้าง ฮารุใช้มือรูดรั้งแกนกายของปุณณ์อย่างต่อเนื่อง ขณะที่เรียวก้มลงไปดูดเลียที่ยอดอกของปุณณ์อย่างกระหาย เคนชินยังคงขยับสะโพกอย่างมั่นคงจากด้านหลัง สร้างจังหวะเร่งเร้าให้กับความเร่าร้อนที่กำลังก่อตัวขึ้น
เชฟนนท์ในฐานะผู้ควบคุมเกม เขาใช้มือเคล้นคลึงไปตามบั้นท้ายของเรียว ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของเรียวอย่างช้าๆ เรียวครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน ฮารุไม่รอช้า เขาโน้มตัวไปข้างหน้า ใช้ปากครอบครองแกนกายของเชฟนนท์ที่กำลังแข็งขืนเต็มที่
ห้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยเสียงคราง เสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงหอบหายใจของทั้งห้าคน เคนชินยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วงในตัวปุณณ์ ปุณณ์เองก็แอ่นตัวรับสัมผัสจากทุกคน เขารู้สึกเหมือนถูกโอบล้อมไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรง
เรียวพลิกตัวหันหน้าเข้าหาฮารุ ทั้งคู่สอดประสานร่างกายเข้าหากันอย่างรวดเร็ว ฮารุเริ่มขยับสะโพกอย่างบ้าคลั่งในตัวเรียว เสียงกระทบกันของเนื้อกายดังสนั่นหวั่นไหว
เชฟนนท์ถอนแกนกายออกจากปากของฮารุ ก่อนจะผายมือให้ฮารุหันหลัง แล้วกดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางของฮารุอย่างช้าๆ ฮารุครางเสียงต่ำด้วยความสุขสม เมื่อมีแกนกายขนาดใหญ่สองแท่งเสียดสีกันอยู่ภายในตัวเขา
นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเซ็กส์ แต่มันคือการก่อตั้ง "ใต้เบาะสาขาโตเกียว" อย่างเป็นทางการ ทุกคนต่างปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความปรารถนาไร้ขีดจำกัด ไม่มีเส้นแบ่ง ไม่มีกำแพง มีเพียงร่างกายที่ประสานเข้าหากันด้วยความสุขสม
ปุณณ์รู้สึกถึงความสุขที่พลุ่งพล่านมาจากส่วนลึกของร่างกาย มันไม่ใช่แค่ความสุขทางกาย แต่มันคือความรู้สึกของการเป็นส่วนหนึ่งของการยอมรับ การถูกโอบกอดจากกลุ่มคนที่เข้าใจและพร้อมจะปลดปล่อยไปพร้อมกับเขา
ในที่สุด ทั้งห้าคนก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กัน ปุณณ์ครางเสียงดังลั่นเมื่อน้ำอสุจิอุ่นร้อนจากเคนชิน เรียว ฮารุ และเชฟนนท์ พุ่งทะลักเข้ามาในตัวเขาและพุ่งใส่ทั่วร่างกายของปุณณ์ เป็นการต้อนรับอย่างเป็นทางการ ร่างกายของทุกคนสั่นสะท้านไปด้วยความสุขสมที่ถาโถมเข้ามา
หลังความเร่าร้อนสงบลง ทุกคนก็นอนหอบอยู่บนเบาะรองนั่ง ร่างกายที่เปลือยเปล่าคลุกเคล้าไปด้วยคราบเหงื่อและกลิ่นอายแห่งความปรารถนา เคนชินจูบลงบนหน้าผากของปุณณ์เบาๆ พลางโอบกอดปุณณ์เข้ามาแนบชิด "ยินดีต้อนรับสู่บ้านหลังที่สองของนายนะปุณณ์" เคนชินกระซิบเสียงอ่อนโยน
ปุณณ์หลับตาพริ้ม ซบหน้าลงกับอกแกร่งของเคนชิน สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจของคนรักที่ยังคงเต้นระรัว "ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลย...ขอบคุณนะเคนชิน ขอบคุณทุกคน" ปุณณ์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก
เรียวกับฮารุก็หัวเราะคิกคักพลางล้มตัวลงนอนข้างปุณณ์ ก่อนจะใช้แขนโอบรอบตัวปุณณ์อย่างสนิทสนม เชฟนนท์ที่นั่งมองอยู่ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ "ต่อไปนี้พวกเราคือครอบครัวเดียวกันนะ" เชฟนนท์กล่าวพลางยกแก้วสาเกขึ้น "ขอให้ค่ำคืนนี้เป็นจุดเริ่มต้นของ 'ใต้เบาะโตเกียว' อย่างเป็นทางการ!"
