เสียงคำรามของเครื่องยนต์บิ๊กไบค์หลายสิบคันดังกึกก้องไปทั่วลานจอดรถของรีสอร์ตส่วนตัวกลางหุบเขา แสงแดดบ่ายคล้อยสาดกระทบตัวถังรถสีดำเงาและโครเมียมที่สะท้อนวับวาว โค้ชดิน ก้าวลงจาก Honda CB1000R คันโปรด ร่างสูงโปร่งแต่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อลีนกระชับภายใต้ชุดเสื้อหนังไบเกอร์สีดำสนิท เขาถอดหมวกกันน็อกออกสะบัดผมสั้นทรง "The Rider's Cut" ที่ชุ่มเหงื่อ เผยรอยยิ้มคมคายที่ส่งให้กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ยืนรวมตัวอยู่ไม่ไกล แหวนเกลี้ยงสีเงินด้านที่นิ้วก้อยข้างขวาของเขาส่องประกายวับๆ
นี่คือจุดเริ่มต้นของทริปบิ๊กไบค์ประจำเดือนของชมรม Iron Horse Adrenaline (IHA)...
ในกลุ่มนี้ มีคนอย่าง สารวัตรแทน ผู้มีสีหน้าดุดันและกล้ามเนื้อบึกบึนภายใต้เสื้อยืดคอกลมสีเข้ม เขาก้าวลงจาก Kawasaki Z1000 คู่ใจอย่างสง่างาม สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ ราวกับประเมินสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา สารวัตรแทนเองก็มีผมทรง "The Rider's Cut" เช่นกัน...
เสียงตะโกนโหวกเหวกและเสียงหัวเราะดังลั่นของนักศึกษาปีย์ก็ดังขัดจังหวะขึ้น เขาขี่ Kawasaki Ninja 400 คันเก่งปาดหน้ารุ่นพี่คนอื่นไปอย่างคึกคะนอง ผมยาวระดับประบ่าที่ปลิวไสวของเขาดูโดดเด่นและแตกต่างจากทรง "The Rider's Cut" ของสมาชิกส่วนใหญ่ แต่แววตาที่ซุกซนและรอยยิ้มที่สดใสนั้นก็ทำให้ไม่มีใครถือสา
โค้ชดินและสารวัตรแทนจำต้องละสายตากันอย่างกะทันหัน สารวัตรแทนแสร้งทำเป็นไอแก้เก้อ ขณะที่โค้ชดินหันไปมองอีกทาง ก็เห็นผู้กองเอ็มกำลังยื่นผ้าเย็นให้ภาคย์ นักวอลเลย์บอลชายหาดผิวแทน ที่เพิ่งจอดรถ Suzuki GSX-S750 เข้ามา รอยยิ้มของผู้กองเอ็มยังคงดูใจดีและเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยเช่นเคย
การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้คือภาพที่คุ้นตาของชมรม IHA แต่สำหรับโค้ชดินและสารวัตรแทนแล้ว มันคือฉากบังหน้าที่สมบูรณ์แบบที่สุด
สารวัตรแทนเดินตรงเข้ามาหาโค้ชดิน สายตาของทั้งสองสบกันเพียงชั่วครู่ แต่เป็นชั่วครู่ที่เหมือนเวลาหยุดนิ่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบละสายตาไปทางอื่น
"พร้อมรึยังโค้ช? เห็นว่าทางวันนี้โหดน่าดู" สารวัตรแทนเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พยายามให้เป็นปกติที่สุด
โค้ชดินหัวเราะในลำคอ "โหดสิครับสารวัตร... แต่ผมชอบทางที่มันท้าทาย... มันส์ดี" เขาตอบกลับ แววตาเป็นประกายที่จับจ้องสารวัตรแทนนั้นลึกซึ้งเกินกว่าคำพูดธรรมดา...
การขับขี่เริ่มต้นขึ้น เสียงคำรามของเครื่องยนต์ผสานเป็นหนึ่งเดียว พุ่งทะยานไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยว พวกเขาผ่านเส้นทางขึ้นเขาที่ต้องใช้ความระมัดระวัง และเข้าสู่เส้นทางออฟโรดที่เต็มไปด้วยโคลนและหิน ทริปนี้ไม่ได้มีแค่ความเร็ว แต่ยังมีการแข่งขันเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างกลุ่มย่อยๆ ของ IHA เพื่อพิชิตความยากลำบากของเส้นทาง
ในจังหวะหนึ่ง สารวัตรแทนที่กำลังเร่งความเร็วบนเส้นทางวิบาก พลาดท่ารถเสียหลักเล็กน้อย โค้ชดินที่ตามมาติดๆ ไม่รอช้า เขารีบชะลอรถแล้วจอดข้างทางก่อนจะกระโดดลงไปช่วยสารวัตรแทนพยุงรถ Kawasaki Z1000 ที่เกือบจะล้มลง
ร่างกายที่ชุ่มเหงื่อของทั้งสองบดเบียดกันแนบแน่นขณะออกแรงต้านน้ำหนักของรถ ฝ่ามือของโค้ชดินที่อยู่ใต้ถุงมือหนังหยาบกร้าน สัมผัสเข้ากับแผ่นหลังของสารวัตรแทนอย่างจัง เขาสัมผัสได้ถึงมัดกล้ามเนื้อที่ร้อนผ่าวและแข็งแกร่งดุจแผ่นหินซึ่งกำลังเกร็งตัวอยู่ใต้เสื้อยืดที่เปียกชื้น ความรู้สึกวาบหวามแล่นปราดจากปลายนิ้วไปทั่วร่าง
‘บ้าเอ๊ย!’ โค้ชดินสบถในใจ ‘นี่มันกลางป่า ท่ามกลางสายตาคนอื่นนะเว้ย!’ เขาพยายามจะดึงมือออก แต่สัญชาตญาณดิบกลับสั่งให้เขากดฝ่ามือลงไปแนบแน่นกว่าเดิม ราวกับต้องการซึมซับความร้อนรุ่มนั้นไว้
"ระวังหน่อย...สารวัตร!" โค้ชดินเค้นเสียงพูดออกมาอย่างยากลำบาก มันไม่ใช่แค่เสียงหอบจากความเหนื่อย แต่เป็นเสียงที่ต้องต่อสู้กับความปรารถนาที่กำลังจะระเบิดออกมา
สารวัตรแทนหันมามองโค้ชดิน ดวงตาคมกริบของเขาสบเข้ากับดวงตาของโค้ชดิน แววตาของทั้งคู่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า...และความปรารถนาที่ยากจะปฏิเสธ
หลังจากจบเส้นทางสุดหฤโหด กลุ่ม IHA ก็มาถึงรีสอร์ตที่จัดเตรียมไว้ ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน โค้ชดินเดินเข้าห้องพักของตัวเองไปพร้อมกับสารวัตรแทน ไม่มีใครสนใจเพราะพวกเขาเป็นแกนนำของกลุ่มและมักจะปรึกษาหารือกันเรื่องทริปอยู่เสมอ
ภายในห้องพักส่วนตัวที่กว้างขวาง บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความเงียบที่น่าอึดอัด มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังหึ่งๆ โค้ชดินวางหมวกกันน็อกลงบนโต๊ะก่อนจะหันไปหาสารวัตรแทนที่กำลังยืนพิงประตูอยู่
"วันนี้...เกือบไปนะสารวัตร... ตอนรถล้ม" โค้ชดินเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาที่ดูปลอดภัยที่สุด
สารวัตรแทนพยักหน้า "อืม... ขอบใจที่ช่วย... ตอนนั้น... รู้สึกแปลกๆ ดี" เขาตอบเสียงเรียบ แต่คำว่า "แปลก" นั้นทำให้โค้ชดินใจเต้นแรง
"แปลกยังไง?" โค้ชดินถามกลับ พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
สารวัตรแทนเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเบือนหน้าหนีไปมองนอกหน้าต่าง ราวกับกำลังชั่งใจอย่างหนัก "ก็...ไม่รู้สิ...แค่อะดรีนาลีนมันพุ่งพล่านล่ะมั้ง" เขาตอบปัด เหมือนคนที่กลัวจะพูดอะไรมากไปกว่านี้
ความลังเลของสารวัตรแทนนั่นเองคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุดสำหรับโค้ชดิน เขารวบรวมความกล้าทั้งหมด ตัดสินใจทิ้งไพ่ใบสุดท้าย เขาเดินเข้าไปหาสารวัตรแทนช้าๆ จนหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
"สำหรับผม... มันไม่ใช่แค่อะดรีนาลีน" โค้ชดินพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น เขาสบตาลึกเข้าไปในดวงตาที่กำลังสั่นไหวของนายตำรวจหนุ่ม "แล้วสำหรับสารวัตรล่ะ... มันคืออะไรกันแน่"
สิ้นคำถามนั้น สารวัตรแทนไม่ตอบอะไร... แต่เขาระเบิดมันออกมาเป็นการกระทำ! มือที่แข็งแกร่งของเขาคว้าคอเสื้อของโค้ชดินแล้วกระชากเข้ามาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะบดขยี้ลงบนริมฝีปากของโค้ชดินอย่างรุนแรงและสิ้นหวัง มันไม่ใช่จูบที่อ่อนหวาน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความอัดอั้น, ความสับสน, และความปรารถนาที่ถูกเก็บกดมาทั้งชีวิตซึ่งบัดนี้ได้พังทลายลงแล้ว...
ไม่นานนัก เสียงหอบหายใจหนักๆ และเสียงเนื้อกระทบกันก็ดังก้องไปทั่วห้องพัก บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเหงื่อไคลของชายชาตรีและความปรารถนาที่พุ่งพล่าน ร่างกายเปลือยเปล่าของ โค้ชดิน และ สารวัตรแทน บดเบียดกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยบนเตียงนอน โค้ชดินอยู่ด้านบน รุกไล่สารวัตรแทนอย่างดุดันตามสัญชาตญาณ เขาใช้มือแข็งแกร่งจับสะโพกของสารวัตรแทนไว้แน่น ก่อนจะกระแทกสวนเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง "สารวัตร... อ่า... โคตรแน่น... โคตรมันส์!" โค้ชดินคำรามเสียงต่ำ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน เขาก้มลงจูบซับเหงื่อบนลำคอของสารวัตรแทนอย่างหิวโหย
สารวัตรแทนกัดหมอนแน่น อกกำยำกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะ เขายกสะโพกสอบรับแรงรุกจากโค้ชดินอย่างเต็มที่ ดวงตาคมกริบเบิกโพลงด้วยความสุขสมปนทรมาน "อึ่ก... โค้ช... ลึกอีก... อ๊า!" เสียงแหบพร่าของสารวัตรแทนกระตุ้นให้โค้ชดินเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงขึ้นกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง ตับๆๆๆ
ความเร่าร้อนดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง โค้ชดินกระแทกสะโพกไม่ยั้ง ราวกับต้องการปลดปล่อยทุกอย่างที่อัดอั้นอยู่ในใจมาตลอดชีวิต สารวัตรแทนรับแรงกระแทกจากโค้ชดินอย่างไม่ลดละ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งร่าง "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!" สารวัตรแทนร้องลั่นห้อง พร้อมกับแรงกระตุกเกร็งไปทั่วร่าง น้ำอสุจิสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องของโค้ชดิน สารวัตรแทนหอบฮักๆ ซบหน้าลงกับหมอนด้วยความอ่อนแรง
เสียงกรีดร้องของสารวัตรแทนเหมือนเป็นสัญญาณกระตุ้น โค้ชดินคำรามเสียงต่ำ ก่อนจะกระแทกสะโพกเป็นครั้งสุดท้าย "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!" โค้ชดินปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มพิกัด พลางทรุดตัวลงซบอกสารวัตรแทนอย่างหมดแรง ร่างกายของเขายังคงสั่นระริกจากความสุขสมที่เพิ่งได้รับ เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้อง
หลังจากพักหายใจได้ไม่นาน สารวัตรแทนก็พลิกตัวกลับขึ้นมาคร่อมร่างของโค้ชดินบ้าง ดวงตาคมกริบของเขาเองก็ยังคงเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ไม่มีวันมอดดับ "ตาผมบ้าง... โค้ช..." สารวัตรแทนกระซิบเสียงพร่า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโน้มลงไปใกล้ โค้ชดินยิ้มรับ มือของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่กว้างและแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของสารวัตรแทน สารวัตรแทนใช้มือหนาๆ จับบั้นเอวของโค้ชดินไว้แน่น ก่อนจะกดสะโพกตัวเองลงมาอย่างช้าๆ เสียงครางต่ำๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของโค้ชดินเมื่อร่างกายของสารวัตรแทนเริ่มเคลื่อนไหว "อื้อ... สารวัตร... เจ็บแต่ชอบ..."
สารวัตรแทนไม่รอช้า เขากดสะโพกเข้าออกอย่างต่อเนื่อง แม้จะไม่ได้รุนแรงดุดันเท่าโค้ชดิน แต่จังหวะที่มั่นคงและหนักแน่นก็ส่งความเสียวซ่านไปทั่วร่างของโค้ชดิน โค้ชดินกัดริมฝีปากแน่น เกร็งหน้าท้องรับแรงกระแทกจากด้านบน มือของเขายกขึ้นขยำกลุ่มผมของสารวัตรแทนอย่างรุนแรง "อ๊า... สารวัตร... ลึก...อีก... อ๊า!" โค้ชดินร้องขอ เสียงแหบพร่า สารวัตรแทนคำรามตอบด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วและถี่ขึ้น "โค้ช... แน่น... โคตรแน่นเลย... อ๊า!"
ร่างกายของโค้ชดินเริ่มสั่นระริก สารวัตรแทนรับรู้ได้ถึงแรงกระตุกเกร็งที่กำลังก่อตัว เขาก้มลงไปประกบปากจูบโค้ชดินอย่างดูดดื่ม พลางเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!" โค้ชดินกรีดร้องลั่นห้อง พร้อมกับปลดปล่อยออกมาเต็มพิกัด น้ำอสุจิพุ่งทะลักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องของสารวัตรแทน โค้ชดินหอบฮักๆ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
สารวัตรแทนคำรามเสียงต่ำ เขากระแทกสวนเข้าอีกสองสามครั้ง ก่อนที่ร่างกายของเขาจะแข็งเกร็ง และปลดปล่อยออกมาเต็มพิกัดเช่นกัน "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!" สารวัตรแทนทรุดตัวลงทับร่างของโค้ชดินด้วยความเหนื่อยอ่อน ดวงตาคมกริบยังคงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของโค้ชดินด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด
ทั้งสองนอนกอดกันแน่นบนเตียง ท่ามกลางกลิ่นคาวของเซ็กส์และความอับชื้นจากเหงื่อไคล ใบหน้าของทั้งสองยังคงมีร่องรอยของความสุขสมปนเหนื่อยล้า แต่ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความโล่งอก และความผูกพันที่เพิ่งจะค้นพบ
ทั้งสองนอนกอดกันแน่นบนเตียง ปล่อยให้เสียงหอบหายใจของตัวเองค่อยๆ กลับคืนสู่จังหวะปกติ มีเพียงความเงียบและกลิ่นคาวของเซ็กส์ที่คละคลุ้งไปทั่วห้อง พวกเขากำลังประมวลผลกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
"...นี่มัน... บ้าชะมัด" โค้ชดินเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นก่อน เสียงของเขาแหบพร่า
สารวัตรแทนกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิด เขาซบหน้าลงกับแผงอกของโค้ชดิน "...แต่... ไม่ต้องเก็บอีกต่อไปแล้ว" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโล่งใจอย่างที่สุด
โค้ชดินลูบไล้แผ่นหลังกว้างนั้นอย่างแผ่วเบา "ฉันสงสัย... ว่าจะมีอีกกี่คนที่ต้องทนเก็บกด... เหมือนเรา"
คำถามนั้นทำให้สารวัตรแทนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาโค้ชดิน แววตาของเขาจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง "เยอะ... ผมเชื่อว่าเยอะมากโค้ช คนที่ภายนอกดูแข็งแกร่ง... แต่ข้างในกลับโหยหาการปลดปล่อยแบบนี้... เราต้องหาพวกเขาให้เจอ"
โค้ชดินพยักหน้าช้าๆ เห็นด้วยกับความคิดนั้น "สร้างพื้นที่ของเราเอง... ที่ที่พวกเขากล้าที่จะปลดปล่อย... เราไม่ใช่แค่กลุ่มบิ๊กไบค์ที่ขี่ม้าเหล็ก... เราเป็นอะไรที่แข็งแกร่งกว่านั้น... ดิบกว่านั้น..."
สารวัตรแทนยิ้มมุมปาก ดวงตาเป็นประกาย "...เหมือนเหล็กกล้า... Steel Riders"
โค้ชดินทวนคำนั้นในใจ "Steel Riders... เออว่ะ... ชื่อแม่งโคตรได้เลย" เขายิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ "เราจะสร้าง Steel Riders ขึ้นมา... และเราจะตามหาสัญญาณของพวกเขา"
