เครื่องบินแตะรันเวย์สนามบินสุวรรณภูมิ ซันถอนหายใจยาว ความรู้สึกหนักอึ้งบางอย่างเริ่มกลับมาเกาะกินใจเมื่อก้าวเท้าลงสู่แผ่นดินแม่ แสงแดดยามเช้าของกรุงเทพฯ ดูเหมือนจะร้อนแรงกว่าปกติ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความมุ่งมั่นในแววตาของเขาลดลงแม้แต่น้อย
การกลับมาถึงบ้านหลังปิดเทอมใหญ่เป็นไปอย่างราบรื่น ครอบครัวอบอุ่นและยินดีกับการกลับมาของเขา ซันยังคงสวมบทบาท "อาทิตย์ผู้สมบูรณ์แบบ" ได้อย่างแนบเนียน เขามีเรื่องราวการเดินทางที่น่าสนใจมากมายมาเล่าให้ฟัง แต่เรื่องราวที่แท้จริงของ @AnonVoyager ถูกเก็บงำไว้อย่างมิดชิดภายใต้รอยยิ้มและท่าทีที่มั่นใจ
ช่วงเวลาที่เหลือของปิดเทอมผ่านไปอย่างรวดเร็ว ซันกลับไปใช้ชีวิตในฐานะลูกชายที่แสนดี เก็บงำความทรงจำอันร้อนแรงจากญี่ปุ่นและไต้หวันไว้เป็นเชื้อเพลิงลับๆ สำหรับโลกใบใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
วันเปิดเทอม ม.5 มาถึง โรงเรียนกลับมาคึกคักอีกครั้ง ซันเดินเข้าสู่รั้วโรงเรียนด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ไม่ใช่เพราะความกังวล แต่เป็นความตื่นเต้นกับบทบาทใหม่ที่รออยู่ เขาเป็นนักเรียน ม.5 ที่มีตำแหน่งสำคัญยิ่งกว่าใคร: ประธานนักเรียนคนใหม่ ของโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้
พิธีรับตำแหน่งจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่ทรงเกียรติในวันแรกของการเปิดเรียน ซันยืนอยู่บนเวทีในชุดนักเรียนสีขาวสะอาด ดวงตาของเขากวาดมองไปทั่วหอประชุม เห็นสายตาชื่นชมจากเพื่อนๆ รุ่นน้อง และครูอาจารย์มากมาย เขากล่าวคำปฏิญาณด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงใจ พูดถึงวิสัยทัศน์ที่จะพัฒนาโรงเรียนให้ก้าวหน้าไปอีกขั้น เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อเขาจบการกล่าวสุนทรพจน์ ซันรู้สึกภูมิใจอย่างที่สุด นี่คือจุดสูงสุดของ "อาทิตย์" ที่เขาสร้างขึ้นมา
เต้ยืนยิ้มกว้างโบกมือให้เขาอยู่ด้านล่างด้วยความภาคภูมิใจ และถัดไปไม่ไกล ภีมยืนพิงเสา มองมาที่ซันบนเวที ดวงตาคมกริบคู่นั้นยังคงจับจ้องไม่วางตา รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏอยู่ที่มุมปากของภีม มันไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงความยินดีอย่างเดียว แต่เป็นรอยยิ้มที่คนอ่านเท่านั้นที่เข้าใจความหมาย… รอยยิ้มที่บอกว่า "หมากพร้อมแล้ว"
บัลลังก์ประธานนักเรียนก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทันทีที่ซันก้าวลงจากเวที แรงกดดันแรกก็เริ่มก่อตัวขึ้น มีกลุ่มนักเรียนบางส่วน โดยเฉพาะพวกที่ไม่พอใจผลการเลือกตั้ง หรือ "คู่แข่ง" ที่แพ้ไป เริ่มแสดงท่าทีวิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยมากขึ้น ซันรับรู้ถึงมัน แต่ก็ยังไม่ได้ใส่ใจมากนัก
ตกค่ำ ซันกลับถึงบ้าน จัดการธุระส่วนตัวจนเรียบร้อย เมื่อทุกอย่างเงียบสงบ เขาก็ปลดปล่อยตัวเองสู่โลกของ @AnonVoyager เขากำลังเลื่อนดูฟีด Twitter อย่างผ่อนคลาย เมื่อเสียงแจ้งเตือนข้อความส่วนตัวจากบัญชีแปลกๆ ก็ดังขึ้น
"ยินดีด้วยกับตำแหน่งประธานนักเรียนคนใหม่นะอาทิตย์... คุณสมบูรณ์แบบจริงๆ"
ซันขมวดคิ้ว นี่คือข้อความเดิมจาก Game Master ที่เขาได้รับเมื่อวันก่อน แต่คราวนี้มีข้อความเพิ่มเติม
"การเดินทางในต่างแดนช่วงปิดเทอมของคุณก็น่าสนใจไม่แพ้กัน... คุณเป็นคนที่ไม่เคยหยุดแสวงหาความตื่นเต้นจริงๆ"
ซันรู้สึกถึงความร้อนผ่าวขึ้นมาบนใบหน้า เขาจำได้ว่าเขาโพสต์ภาพบางส่วนจากทริปลง Twitter ถึงแม้จะไม่ใช่ "ผลงาน" โดยตรง แต่การที่ GM สามารถเชื่อมโยงข้อมูลและตีความได้ขนาดนี้ก็น่าขนลุกมาก ราวกับเป็นเงาตามติดที่สามารถอ่านทุกการเคลื่อนไหวของเขาจากสิ่งที่เขาทิ้งร่องรอยไว้
"ชีวิตประธานนักเรียนคงน่าเบื่อสำหรับคนอย่างคุณ... ถ้าอยากได้ความตื่นเต้นมากกว่านี้... ผมมี 'เกม' มานำเสนอ"
ข้อความถัดมาปรากฏขึ้นทันที พร้อมรายละเอียดที่ทำให้ซันแทบหยุดหายใจ:
"คำท้าแรกของ GM: 'สวรรค์บนยอดตึก' สถานที่: ห้องน้ำชายของ Rooftop Bar หรูใจกลางเมือง (ที่เดียวกับที่ซันเคยไปกับครอบครัว) เวลา: เที่ยงคืนตรง คืนนี้ ภารกิจ: โชว์ ‘ความเป็นชาย’ ของ AnonVoyager ต่อหน้ากระจกในห้องน้ำนั้นเป็นเวลา 30 วินาที บันทึกผลงาน: วิดีโอสั้นๆ 1 นาที (เน้นความเสี่ยงและ Expression ของคุณ) คำแนะนำ: คุณคงจำสถานที่นั้นได้ดี... ทำให้มันน่าประทับใจนะ"
ซันอ่านคำท้านั้นด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ Rooftop Bar หรู... ที่เดียวกับที่เขาเคยไปกับครอบครัว นั่นหมายความว่ามันเป็นสถานที่ที่เขารู้จัก แต่เป็นสถานที่ที่คาดไม่ถึงและมีความเสี่ยงสูงที่จะเจอคนรู้จักหรือคนระดับไฮเอนด์ การโชว์ "ความเป็นชาย" ในห้องน้ำของที่แบบนั้น... มันบ้าบิ่นยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
ความรู้สึกช็อกปนตื่นเต้นพุ่งขึ้นสูงสุด นี่คือสิ่งที่เขาโหยหามาตลอด นี่คือความท้าทายที่สมบูรณ์แบบที่ Game Master มอบให้! ความภาคภูมิใจในตำแหน่งประธานนักเรียนหลอมรวมเข้ากับความคึกคะนองของ @AnonVoyager เขาคือผู้ไร้เทียมทาน เขาคือผู้ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง
ซันไม่ตอบข้อความนั้น แต่กลับปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงช้าๆ ความรู้สึกภาคภูมิใจในตำแหน่งประธานนักเรียนที่เพิ่งได้รับเมื่อครู่ได้มลายหายไปจนหมดสิ้น ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นแบบใหม่ที่มาพร้อมกับความหวาดระแวงและสงสัย
ใครคือ Game Master? ทำไมถึงรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา? และเกมที่ว่านั้นคืออะไร? ซันเงยหน้าขึ้นมองหน้าต่างห้องสภานักเรียนที่สะท้อนเงาของตัวเอง ใบหน้าของเขาในตอนนี้ไม่ได้มีแค่รอยยิ้มของผู้ชนะอีกต่อไปแล้ว แต่มีประกายของความท้าทายและความอันตรายซ่อนอยู่
"เกมกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ..." ซันกระซิบกับตัวเองเบาๆ ความรู้สึกตื่นเต้นแบบนักล่ากลับเข้ามาแทนที่ความกลัว เขาสัมผัสได้ว่านี่คือสิ่งที่เขาโหยหามาตลอด... การเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ
ซันเดินทางมาถึง Rooftop Bar หรูใจกลางเมืองในเวลาเกือบเที่ยงคืน บรรยากาศภายในร้านหรูหรา ผู้คนแต่งกายภูมิฐานดื่มด่ำกับเสียงเพลงเบาๆ และวิวเมืองยามค่ำคืนที่สว่างไสว ซันเดินตรงไปยังห้องน้ำชายตามที่ GM ระบุ ห้องน้ำดูสะอาดตาและเงียบสงบ มีเพียงแสงสลัวๆ จากโคมไฟ ซันจัดการจัดวาง ขาตั้งกล้องขนาดเล็ก ในมุมอับข้างอ่างล้างหน้า โดยหันกล้องไปที่ตัวเอง ก่อนจะสวมหน้ากากอนามัยสีดำที่พกมาด้วย ปิดบังใบหน้าครึ่งล่างอย่างมิดชิด เขากดปุ่มบันทึกวิดีโอ
เสียงเพลงจากด้านนอกดังแผ่วๆ เข้ามา ซันสูดหายใจลึกๆ เขามองตัวเองในกระจก แล้วตัดสินใจเริ่มภารกิจ
ซันปลดกระดุมกางเกงสแลคอย่างรวดเร็ว รูดซิปและกางเกงชั้นในลงอย่างฉับไว เผยให้เห็นลำควยของเขาที่แข็งขืนผงาดขึ้นอย่างน่าเกรงขาม เขากระชับบั้นท้ายเล็กน้อยเพื่ออวดความเป็นชายของตัวเองให้กล้องและสายตาที่อาจจะผ่านไปมาเห็นได้อย่างชัดเจนที่สุด
30 วินาทีแห่งความบ้าบิ่นเริ่มต้นขึ้น!
ขณะที่ซันกำลังจดจ่อกับการแสดงออกทางสีหน้า ในสมองของเขาแวบเห็นภาพตัวเองเคยมายืนตรงนี้กับพ่อแม่เมื่อหลายเดือนก่อน... ภาพของ 'อาทิตย์' ลูกชายแสนดีซ้อนทับกับภาพของ '@AnonVoyager' ที่กำลังทำเรื่องบ้าบิ่นอยู่ตรงหน้า ความขัดแย้งนั้นยิ่งกระตุ้นให้อะดรีนาลีนของเขาสูบฉีดรุนแรงขึ้น
ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว เพื่อจับจ้องปฏิกิริยาของคนที่อาจจะเดินเข้ามา มีเสียงเปิดประตูเข้ามาแวบหนึ่ง ซันชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีใครเดินเข้ามา เขารู้สึกถึงอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านในทุกเส้นเลือด ทุกวินาทีที่ผ่านไปมันช่างเร้าใจอย่างถึงที่สุด ความเสี่ยงของการถูกจับได้มันช่างหอมหวานเหลือเกิน
ซันสัมผัสได้ถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นมาบนใบหน้า แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เขาจดจ่อกับการแสดงออกทางสีหน้าและการเคลื่อนไหวของร่างกาย เพื่อให้ได้ "ผลงาน" ที่น่าประทับใจที่สุดตามที่ GM ต้องการ
เมื่อครบ 30 วินาที ซันก็รูดกางเกงและกางเกงชั้นในขึ้นอย่างรวดเร็ว จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขากดปิดการบันทึกวิดีโอแล้วเก็บโทรศัพท์และขาตั้งกล้องเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว
ซันเดินออกจากห้องน้ำด้วยหัวใจที่เต้นระรัว แต่คราวนี้มันเป็นจังหวะของผู้ชนะ เขามั่นใจว่าได้ทำ "ผลงาน" ที่น่าประทับใจให้กับ GM แล้ว
เมื่อกลับถึงห้องพัก ซันรีบเปิดโทรศัพท์ ส่งวิดีโอที่บันทึกได้ให้ Game Master (โดยมีการเบลอหน้าของซันตามกฎของ AnonVoyager) พร้อมข้อความสั้นๆ: “ภารกิจแรก... เรียบร้อย”
ไม่นานนัก ข้อความตอบกลับจาก GM ก็เด้งขึ้นมา: “ยอดเยี่ยมมาก @AnonVoyager ผมรู้ว่าคุณไม่ทำให้ผมผิดหวัง เกมนี้สนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้วใช่ไหมล่ะ? เตรียมตัวสำหรับคำสั่งต่อไปได้เลย...”
