หลังจากภารกิจที่ถูกขัดจังหวะในห้องน้ำชั้น 4 ซันตกอยู่ในภาวะกดดันอย่างหนัก ข้อความทวงถาม "ผลงาน" จาก Game Master ที่ไม่มีอยู่จริง ทำให้ซันรู้สึกเหมือนถูกต้อนจนมุมอย่างสมบูรณ์ เขากลายเป็นนักโทษในกรงที่มองไม่เห็น ที่มี GM เป็นผู้คุมที่รู้ทุกความเคลื่อนไหว
ความเครียดที่ถาโถมเข้ามาทำให้ซันแทบไม่มีสมาธิกับการใช้ชีวิตประจำวัน เขายังคงทำหน้าที่ประธานนักเรียนอย่างบกพร่องเล็กน้อย เต้สังเกตเห็นความผิดปกติและพยายามเข้าหา แต่ซันก็ยังคงตีตัวออกห่าง เขารู้สึกโดดเดี่ยวและไร้อำนาจมากขึ้นทุกที
ในโลกของ @AnonVoyager ซันก็หยุดเคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง เขาไม่ได้โพสต์อะไรใหม่บน Twitter อีกเลยเป็นเวลาหลายวัน เพราะความกังวลว่าทุกการกระทำของเขาจะอยู่ในสายตาของ GM และกลัวว่าการโพสต์ "ผลงาน" ที่ไม่สมบูรณ์จะทำให้ GM ไม่พอใจ
แต่ความเงียบของซันกลับไม่ทำให้ Game Master หยุดเกมลงได้ ช่วงเย็นวันหนึ่ง ขณะที่ซันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดของโรงเรียน (หลังเลิกเรียน) เสียงแจ้งเตือนข้อความจาก GM ก็ดังขึ้น
"ดูเหมือนคุณจะไม่พอใจกับ 'คำสั่ง' ของผมนะอาทิตย์" ข้อความแรกปรากฏขึ้น
ซันกำโทรศัพท์แน่น ความหงุดหงิดจากการถูกบงการเริ่มเข้ามาแทนที่ความกลัว
"การไม่ทำตามคำสั่ง หรือการพยายามหลีกเลี่ยง... ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการจาก 'ผู้เล่น' อย่างคุณ"
ซันรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างจัง GM รู้แม้กระทั่งว่าเขากำลังพยายามต่อต้าน และนั่นทำให้เขารู้สึกถูกควบคุมมากขึ้นไปอีก
"เพื่อไม่ให้มีการเข้าใจผิดกันอีก... ผมมี 'กฎเหล็ก' ข้อใหม่สำหรับ 'เกม' ของเรา"
หัวใจของซันเต้นกระหน่ำ เขารู้สึกถึงลางร้ายบางอย่างที่กำลังจะมาถึง
"จากนี้ไป ทุกภารกิจที่ผมสั่ง คุณต้องถ่ายคลิปส่งให้ผม... ห้ามใส่หน้ากาก ห้ามเบลอหน้า ส่งมาทั้งไฟล์ดิบ"
ซันรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงมากลางศีรษะ มือของเขาที่กำโทรศัพท์แน่นจนสั่นไปทั้งตัว ใบหน้าของเขาซีดเผือดลงทันที ความหวาดกลัวเข้าครอบงำอย่างสมบูรณ์แบบ
ห้ามใส่หน้ากาก... ห้ามเบลอหน้า... ส่งมาทั้งไฟล์ดิบ...
นั่นหมายความว่าตัวตนของ AnonVoyager ที่ซันสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองจะถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของ "อาทิตย์" จะไม่มีอะไรมาปกป้องได้อีกแล้ว GM ไม่ได้แค่ต้องการควบคุมเขาอีกต่อไป แต่กำลังต้องการทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ซันเคยสร้างมา
GM กำลังต้องการให้ซัน "แก้ผ้า" ต่อหน้าเขาอย่างแท้จริง ไม่ใช่แค่ทางกายภาพ แต่เป็นการเปลือยเปล่าตัวตนของซันให้ GM เห็นอย่างชัดเจน
เสียงแจ้งเตือนข้อความสุดท้ายดังขึ้น
"หวังว่าคุณจะเข้าใจกฎใหม่ดีนะอาทิตย์... อย่าทำให้ผม 'ผิดหวัง' อีก"
ซันเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องสมุดที่ว่างเปล่า ดวงตาของเขาว่างเปล่าและไร้ประกาย เขาถูกทำลายแนวป้องกันสุดท้ายอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกสิ้นหวังเข้าครอบงำอย่างสมบูรณ์แบบ
เขาแพ้แล้ว... แพ้ให้กับ Game Master ที่ไม่เคยเห็นหน้า และไม่รู้ว่าคือใคร
ซันปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงช้าๆ กำมันแน่นจนเจ็บมือ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ความรู้สึกไร้อำนาจนี้มันช่างทรมานเหลือเกิน เกมนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว และเขาก็ไม่เหลืออะไรให้ปกป้องอีกต่อไป
