ซันจมดิ่งอยู่ในความมืดมิดของห้องนอนมาหลายวัน ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แต่จิตใจกลับแหลกสลายจนไม่เหลือชิ้นดี ภาพของห้องเกียรติยศที่ศักดิ์สิทธิ์ สลับกับภาพใบหน้าของตัวเองที่บิดเบี้ยวด้วยความขยะแขยงและความเจ็บปวด วนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุดหย่อน คำเยาะเย้ยของ Game Master ยังคงก้องอยู่ในหู เขาแพ้แล้ว แพ้ให้กับ GM อย่างหมดรูป ไม่เหลืออะไรให้ปกป้องอีกต่อไป
เต้พยายามเข้ามาหาซันหลายครั้ง แต่ซันก็ทำได้เพียงส่งข้อความกลับไปสั้นๆ ว่าไม่สบาย หรือบางทีก็แค่เงียบหายไป ภีมก็ส่งข้อความมาถามไถ่เช่นกัน แต่ซันเลือกที่จะไม่ตอบ ใครจะไปรู้ว่าคนพวกนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเกมหรือไม่
ในความว่างเปล่าที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดนั้นเอง ประกายไฟเล็กๆ ก็เริ่มจุดขึ้นในจิตใจของซัน ความรู้สึกแตกสลายที่เคยมีเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ... ความโกรธที่เยือกเย็นและบริสุทธิ์
เขากัดฟันแน่น มือของเขากำโทรศัพท์แน่นราวกับจะบีบมันให้แหลกคามือ เขานอนนิ่งอยู่บนเตียง ดวงตาจ้องมองเพดานอย่างว่างเปล่า แต่ในแววตาคู่นั้นเริ่มมีแสงแห่งความมุ่งมั่นปรากฏขึ้น
GM ไม่ได้ทำลายเขา... GM ได้สร้างเขาขึ้นมาใหม่
"แกทำอะไรกับฉันไว้... ฉันจะเอาคืนให้สาสม" ซันกระซิบกับตัวเอง เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความแค้น เขาจะไม่ยอมเป็นหมากที่ถูกบงการอีกต่อไปแล้ว เขาจะเปลี่ยนตัวเองจาก "เหยื่อ" ให้กลายเป็น "ผู้ล่า" และเขาจะตามล่าหาตัวตนของ Game Master ที่ซ่อนอยู่ในเงามืดให้เจอ
ซันค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือที่ปาลงไปเมื่อหลายวันก่อนขึ้นมา ข้อความจาก GM ยังคงปรากฏอยู่บนหน้าจอ ข้อความสุดท้ายที่บอกว่า "ตอนนี้ผมมี 'ตัวตน' ที่แท้จริงของคุณอยู่ในมือแล้วนะ อาทิตย์" มันยิ่งตอกย้ำความโกรธแค้นในใจเขา
แต่คราวนี้ ซันมองมันด้วยสายตาที่แตกต่างออกไป เขาไม่ได้มองด้วยความกลัว แต่ด้วยสายตาของนักวิเคราะห์ เขากลับไปเปิดดูข้อความเก่าๆ ทั้งหมดที่ GM เคยส่งมา ตั้งแต่คำท้าแรกที่ Rooftop Bar ไปจนถึงคำสั่งไลฟ์สตรีมในห้องเกียรติยศ
ทุกข้อความ ทุกคำสั่ง ทุกรายละเอียดที่ GM ระบุมา ถูกซันนำมาพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
GM รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา... รู้ว่าเขาเป็นประธานนักเรียน รู้ว่าเขาเป็น @AnonVoyager รู้สถานที่ที่เขาเคยไปลับๆ รู้แม้กระทั่งว่าเขาเคยทำภารกิจกับ "คุณหมอหล่อ" และที่น่าตกใจที่สุดคือ GM สามารถ "แฮก" หรือ "สอดแนม" เข้าไปในชีวิตส่วนตัวของซันได้ถึงขนาดมีรูปที่ไม่ได้เบลอหน้าของเขา
และที่สำคัญที่สุด... GM คือคนที่รู้ว่าซันไปเที่ยวต่างประเทศช่วงปิดเทอม และรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทริปนั้น
ซันไล่เรียงเหตุการณ์ทั้งหมดในหัว เขาคิดถึงทุกครั้งที่ GM ส่งข้อความมา หรือทุกครั้งที่เขาทำภารกิจสำเร็จ... ใครกันที่สามารถเข้าถึงข้อมูลเหล่านี้ได้? ใครกันที่มีอำนาจมากพอที่จะบงการเขาได้ขนาดนี้?
เขาคิดถึงเพื่อนสนิทที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด... ภีม
ภาพรอยยิ้มมุมปากของภีม คำพูดที่ดูเหมือนจะรู้ทันเขาอยู่เสมอ สายตาที่จับจ้องมาอย่างพินิจพิจารณาเมื่อซันทำภารกิจในโรงเรียน... และคำพูดเหล่านั้นที่เคยดูเหมือนคำแนะนำจากเพื่อน แต่ตอนนี้กลับฟังดูราวกับเป็นการชักจูง หรือกระทั่งการบงการ
"บางทีการโดนคนอื่นกำหนดทางให้บ้างมันก็ดีนะ"
"นายมีเพื่อนนะเว้ย ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ก็บอกพวกเราได้เสมอ"
ประโยคเหล่านั้นของภีมวกกลับเข้ามาในหัว ซันจำได้ดีว่าภีมมักจะปรากฏตัวในที่ที่เขาไม่คาดคิดเสมอ ภีมยังเป็นคนฉลาด มีความสามารถในการวิเคราะห์ และยังเป็นคนที่มี "ความลับ" ของตัวเอง... ความลับที่ซันเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน
ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ จิ๊กซอว์แต่ละชิ้นก็ยิ่งค่อยๆ ต่อกันเป็นภาพที่น่าขนลุก ซันไม่แน่ใจว่าภีมคือ GM จริงๆ หรือไม่ แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าความสามารถและพฤติกรรมของภีมนั้นสอดคล้องกับลักษณะของ Game Master อย่างน่าตกใจ
ความกลัวเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความมุ่งมั่น ซันลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือที่รกไปด้วยเอกสารงานประธานนักเรียน เขาหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา เปิดหน้าว่างๆ แล้วเขียนหัวข้อตัวใหญ่ลงไปกลางหน้ากระดาษว่า: 'PROJECT: UNMASK GM'
การต่อสู้ครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และครั้งนี้ ซันจะไม่ยอมเป็นเหยื่ออีกต่อไป
