สียงประกาศบนเครื่องบินที่บอกว่ากำลังจะลงจอดที่สนามบินนาริตะปลุกซันให้ตื่นจากภวังค์ เขาเปิดหน้าต่างออกมองเห็นผืนฟ้าสีครามกว้างใหญ่สุดลูกหูสุดตาตัดกับก้อนเมฆสีขาวปุย นี่คือการเดินทางครั้งแรกของเขาในฐานะ @AnonVoyager สู่ดินแดนที่ไม่คุ้นเคย ความรู้สึกตื่นเต้นพุ่งขึ้นสูงปรี๊ด ชนิดที่ความกังวลเรื่องภีมดูจะเลือนหายไปชั่วขณะ
โตเกียวในยามบ่ายต้นฤดูร้อนต้อนรับซันด้วยแสงแดดเจิดจ้าและผู้คนเรือนแสนที่เดินสวนกันไปมาอย่างเร่งรีบ ซันเดินปะปนไปกับฝูงชนในสถานีรถไฟชินจูกุที่ซับซ้อนราวกับเขาวงกต เสียงประกาศภาษาญี่ปุ่นที่ฟังไม่เข้าใจ เสียงผู้คนจอแจ และกลิ่นอายของเมืองใหญ่ที่แตกต่างจากกรุงเทพฯ อย่างสิ้นเชิง ทำให้ซันรู้สึกราวกับหลุดเข้ามาอยู่อีกโลกหนึ่ง ที่นี่ไม่มีใครรู้จักเขา ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็น "อาทิตย์ผู้สมบูรณ์แบบ" หรือ "AnonVoyager" ผู้บ้าบิ่น เขากลายเป็นเพียงหนึ่งในหลายล้านใบหน้าในมหานครแห่งนี้ ความรู้สึกนิรนามนี้ทำให้เขารู้สึกเป็นอิสระอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
คืนแรก ซันเดินสำรวจย่านคาบูกิโจในชินจูกุ แสงสีจากป้ายไฟนีออนสาดส่องไปทั่วทุกซอกมุม ดึงดูดสายตาผู้คนให้หลงใหลไปกับความบันเทิงที่ไร้ขีดจำกัด ซันดื่มด่ำกับบรรยากาศที่ปลุกเร้าอารมณ์ ความรู้สึกอยากลองของเริ่มก่อตัวขึ้นในใจอย่างช้าๆ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแอปพลิเคชัน Twitter เข้าสู่บัญชี @AnonVoyager ของตัวเอง แล้วพิมพ์ข้อความง่ายๆ แต่ชัดเจน
"Hello, Tokyo. AnonVoyager is here. Looking for a partner to create some unforgettable content. DM me if you're brave enough."
ซันกดโพสต์ข้อความลงไป ไม่นานนักก็มีข้อความแจ้งเตือนเข้ามาหลายสิบข้อความ ทั้งจากแฟนคลับที่ตื่นเต้นกับการมาเยือนญี่ปุ่นของเขา และจากชายหนุ่มหลายคนที่สนใจ "ข้อเสนอ" ของเขา ซันเลื่อนดูโปรไฟล์และข้อความที่ส่งเข้ามา จนสายตาไปสะดุดเข้ากับคนหนึ่ง
มาซาโตะ ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นวัยประมาณสามสิบต้นๆ ใบหน้าเรียบร้อยดูเป็นมิตร พร้อมด้วยแว่นตากรอบบางและรอยยิ้มที่อบอุ่น ข้อมูลโปรไฟล์ระบุว่าเขาเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาๆ คนหนึ่ง และที่สำคัญ เขาตอบกลับมาว่า "สนใจร่วมงานครับ" ซันรู้สึกถูกดึงดูดในความเรียบง่ายที่มาพร้อมความกล้าหาญนั้น บางทีความเรียบง่ายนี่แหละที่จะนำไปสู่ความตื่นเต้นที่คาดไม่ถึง ซันส่งข้อความนัดหมายไปทันที
พวกเขานัดเจอกันที่ร้านอิซากายะแห่งหนึ่งในชินจูกุ ซันเดินไปยังจุดนัดหมายด้วยหัวใจที่เต้นระรัวเล็กน้อย ความตื่นเต้นของการนัดเจอกับคนแปลกหน้าในดินแดนที่ไม่คุ้นเคยนั้นช่างเร้าใจยิ่งกว่าที่เคย
มาซาโตะเป็นคนตรงต่อเวลา เขาโบกมือทักทายซันเมื่อเห็น ซันยิ้มทักทายกลับใต้หน้ากากอนามัย พวกเขาสั่งอาหารและเบียร์มาดื่มกันเล็กน้อย มาซาโตะเป็นคนช่างพูด เขาเล่าเรื่องชีวิตในโตเกียวและงานที่ทำ ส่วนซันก็เล่าเรื่องการเดินทางของเขา โดยเลี่ยงรายละเอียดส่วนตัวทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาที่บรรยากาศเริ่มเป็นใจ ซันก็เริ่ม “เดินเกม” ของเขา
"คุณรู้ใช่ไหมครับว่าผมกำลังมองหาอะไร" ซันกระซิบถาม ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังมาซาโตะอย่างมีความหมาย มาซาโตะยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เชื้อเชิญ "แน่นอนครับ... ผมเตรียมตัวมาอย่างดี"
มาซาโตะเป็นฝ่ายเดินนำซัน พวกเขาเดินออกจากร้านอิซากายะ ทะลุผ่านตรอกซอกซอยที่เต็มไปด้วยร้านค้าและบาร์ลับๆ ตรงไปยัง สวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่เงียบสงบในยามค่ำคืน แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟริมทางส่องกระทบใบไม้สีเขียวที่ไหวเอนตามแรงลม บรรยากาศดูสงบแต่ก็แฝงไปด้วยความลึกลับและเร้าใจ เหมาะสำหรับการ "เก็บงาน" ของ @AnonVoyager
มาซาโตะเดินนำซันลึกเข้าไปในเส้นทางที่มืดสลัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบริเวณพุ่มไม้สูงที่บังสายตาจากทางเดินหลักได้เป็นอย่างดี ไม่มีใครผ่านมาบริเวณนี้เลยนอกจากพวกเขา ซันหยิบขาตั้งกล้องขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว จัดวางในมุมที่มองเห็นพวกเขาได้ชัดเจนที่สุด โดยซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้อย่างแนบเนียน ก่อนจะหันไปถามมาซาโตะด้วยสายตาจริงจัง "คุณโอเคใช่ไหมครับ ถ้าเราจะเก็บภาพความทรงจำของเราไว้ด้วยกัน?" มาซาโตะพยักหน้าเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความกระหายใคร่รู้ ซันยิ้ม ก่อนจะกดปุ่มบันทึกวิดีโอ
"คุณชอบบรรยากาศแบบนี้ไหมครับ?" ซันกระซิบถาม
มาซาโตะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "แน่นอนครับ มันตื่นเต้นดี"
ซันเดินเข้าใกล้มาซาโตะ มือหนาลูบไล้ไปตามแขนของมาซาโตะอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขากลับกลายเป็นดุดันและเต็มไปด้วยความต้องการ ซันยิ้มร้ายในใจ เขารู้ว่ามาซาโตะพร้อมจะถูก "AnonVoyager" สะกดรอยตามอย่างสมบูรณ์
ซันเป็นฝ่ายเริ่มต้นด้วยการโอบเอวมาซาโตะเข้าหาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากของมาซาโตะอย่างดุดัน ลิ้นร้อนๆ แทรกเข้าสำรวจโพรงปากอย่างหิวกระหาย มาซาโตะตอบรับจูบนั้นอย่างร้อนแรง มือของเขากอดรัดแผ่นหลังของซันแน่นราวกับต้องการหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ขณะที่ริมฝีปากยังคงแนบชิดกัน ซันก็เลื่อนมือไปปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงของมาซาโตะออกอย่างรวดเร็ว ปลดปล่อยควยที่แข็งขืนของชายญี่ปุ่นออกมาอย่างสมบูรณ์ มันผงาดขึ้นอย่างน่าเกรงขาม ซันยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะก้มลงดูดเลียส่วนหัวของควยอย่างหิวกระหาย ลิ้นร้อนๆ ตวัดไปรอบๆ กลืนกินความใหญ่โตนั้นเข้าไปในปากอย่างไม่กลัวเกรง เสียงดูดครางต่ำๆ ของซันและเสียงหอบหายใจของมาซาโตะดังสลับกันในมุมมืดของสวนสาธารณะ
มาซาโตะแหงนหน้าขึ้น มือของเขาขยำกลุ่มผมของซันอย่างแรง พลางแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสร้อนแรง ซันเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกฝ่าย ดวงตาของซันเต็มไปด้วยความเร่าร้อน เขาชอบที่ได้เห็นอีกฝ่ายบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน ซันถอดเสื้อผ้าของมาซาโตะออกจนหมด เผยให้เห็นร่างกายสมส่วนของหนุ่มออฟฟิศชาวญี่ปุ่น
ซันหยิบถุงยางอนามัยที่เตรียมไว้จากกระเป๋ากางเกงของมาซาโตะ เขาฉีกซองออกอย่างรวดเร็ว แล้วรูดมันลงบนควยของตัวเองอย่างช้าๆ ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความตั้งใจและยั่วเย้า มาซาโตะจ้องมองการกระทำของซันด้วยสายตาเร่าร้อน
เมื่อควยของซันถูกสวมด้วยถุงยางอนามัยอย่างสมบูรณ์ ซันก็ดันมาซาโตะให้หันหลังชนกับต้นไม้ใหญ่ในมุมอับของสวนสาธารณะ ร่างกายสมส่วนของซันบดเบียดเข้าหาร่างของมาซาโตะอย่างแนบแน่น ดวงตาของซันจ้องมองลงไปในดวงตาของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ก่อนจะค่อยๆ กดสะโพกลงช้าๆ จัดตำแหน่งให้ควยแข็งขันของซันตรงกับช่องทางรักของมาซาโตะ ความคับแน่นและความร้อนรุ่มเมื่อควยของซันแทรกเข้ามาจนสุดช่องทางรักของมาซาโตะ ทำให้ซันสะท้านไปทั้งตัว
ซันเริ่มขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความเร็วและความแรงในการซอย เขาเงยหน้ามองมาซาโตะที่กัดฟันแน่น ใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน ดวงตาจ้องมองมาที่ซันอย่างลึกซึ้ง เสียงเนื้อกระทบกันดังตับๆ ก้องในความมืดสลัวของสวน แม้จะแผ่วเบา แต่ความรู้สึกถูก "เก็บงาน" กลางแจ้งในประเทศที่ไม่คุ้นเคยก็ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้ซัน
“อืมมม... เร็วอีก... ซี้ดดด...” มาซาโตะครางออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง มือหนาของเขาเปลี่ยนมาโอบรัดเอวสอบของซันอย่างแน่นหนา ออกแรงบีบเคล้นสะโพกเด็กหนุ่มตามจังหวะที่ซันเป็นฝ่ายควบคุม
ซันยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาก้มลงจูบซับเหงื่อผุดพรายที่ข้างขมับของมาซาโตะเบาๆ ก่อนจะกลับมาเพิ่มความแรงในการ ซอย ให้รุนแรงยิ่งขึ้น ช่องทางรักของเขาทำงานหนัก พลักเข้าออกอย่างต่อเนื่อง สร้างเสียงที่บ่งบอกถึงความดิบเถื่อน ซันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ถูกบดบังด้วยกิ่งไม้สูง ดวงตาปิดสนิทขณะที่ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขา บีบ เล็บลงบนไหล่ของอีกฝ่ายจนรู้สึกถึงเนื้อนุ่มๆ ที่ถูกบดขยี้ เขาเคลื่อนไหวราวกับเป็นเครื่องจักรแห่งความปรารถนา ปลดปล่อยความรู้สึกขอบคุณ ความโล่งใจ และความปรารถนาที่อัดอั้นมานานผ่านการกระทำอันเร่าร้อนนี้
เมื่อทั้งสองปลดปล่อยอารมณ์จนถึงขีดสุด ซันก็ทิ้งตัวลงซบกับอกกว้างของมาซาโตะ หายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อยล้าและความสุข เสียงครางแหบพร่าของมาซาโตะคลอเคลียข้างหู ซันถอน ควย ออกจากช่องทางรักอย่างเชื่องช้า แล้วจัดการถอดถุงยางอนามัยออก ผูกปมให้เรียบร้อย ก่อนจะเก็บใส่ถุงพลาสติกเล็กๆ ที่เตรียมมา เพื่อนำไปทิ้งนอกสถานที่
มาซาโตะหันมามองซันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจและชื่นชม เขาไม่ได้พูดอะไรมาก แค่กอดซันเบาๆ ก่อนจะถามขึ้นว่า "อยากให้ผมช่วยอะไรอีกไหมครับ?"
ซันยิ้ม "แน่นอนครับ" เขายื่นโทรศัพท์ให้มาซาโตะ "คุณช่วยถ่ายผมหน่อยได้ไหมครับ... ในแบบของคุณ"
มาซาโตะรับโทรศัพท์ไป เขาเข้าใจทันทีว่าซันต้องการอะไร เขาจัดวางขาตั้งกล้องในมุมที่แตกต่างออกไป เพื่อจับภาพซันขณะที่กำลังปลดปล่อยตัวเองอย่างอิสระ มาซาโตะกดบันทึกวิดีโอ ก่อนจะแนะนำท่าทางและมุมกล้องเล็กน้อยให้ซัน เพื่อให้ได้ "คอนเทนต์" ที่น่าสนใจที่สุด ซันแสดงออกได้อย่างเป็นธรรมชาติและเร่าร้อนต่อหน้ากล้อง ราวกับไม่มีอะไรปิดบังตัวตนของ "AnonVoyager" ได้อีกแล้ว
เมื่อถึงคราวของมาซาโตะ เขาเป็นฝ่ายยื่นโทรศัพท์ให้ซัน "ทีนี้... ถึงตาคุณบ้างครับ" ซันรับโทรศัพท์มาแล้วจัดวางมุมกล้องอย่างมืออาชีพ ถ่ายทอดความดิบเถื่อนและความปรารถนาของมาซาโตะออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
หลังจากเก็บงานเสร็จสิ้น ทั้งซันและมาซาโตะ ต่างก็มีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจกับ "ผลงาน" ที่สร้างร่วมกัน ซันจัดการเก็บขาตั้งกล้องและอุปกรณ์ต่างๆ อย่างรวดเร็ว เขาเช็กดูวิดีโอที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์ สีหน้าเต็มไปด้วยความสุขกับ "ผลงาน" ชิ้นแรกในต่างแดน ความรู้สึกของชัยชนะในดินแดนใหม่นี้ช่างหอมหวาน ซันรู้สึกถึงพลังและความกล้าที่เพิ่มขึ้น
ซันยืนขึ้นแต่งตัวอย่างรวดเร็ว จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันไปยิ้มให้มาซาโตะอย่างจริงใจ
"ขอบคุณสำหรับ 'บทเรียน' ที่โตเกียวนะครับมาซาโตะ ผมสนุกมาก" ซันกล่าว
มาซาโตะยิ้มตอบ "ผมก็สนุกมากครับ หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันอีกนะครับ"
หลังเสร็จสิ้นภารกิจและแต่งตัวเรียบร้อย ซันเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวน "ไปหาอะไรอุ่นๆ ทานกันก่อนแยกย้ายไหมครับ ถือว่าเป็นการขอบคุณ"
ทั้งสองเดินกลับไปที่ร้านราเมงเล็กๆ ที่เปิด 24 ชั่วโมงใกล้กับสถานีรถไฟ บรรยากาศภายในร้านอบอุ่นและเป็นกันเอง เสียงซู้ดเส้นราเมงดังเป็นระยะๆ พวกเขาสั่งราเมงมาคนละชาม และเริ่มพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองมากขึ้นเกี่ยวกับความชอบส่วนตัวที่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวเกินไป มาซาโตะเล่าเรื่องการทำงานในโตเกียว และความหลงใหลในศิลปะ ส่วนซันก็เล่าเรื่องการเดินทางของเขาและเหตุผลที่เลือกมาญี่ปุ่น
มาซาโตะยอมรับว่านี่เป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุดครั้งหนึ่งของเขา และชื่นชมในความเป็นมืออาชีพของซัน "คุณเป็นคนน่าสนใจมากครับ AnonVoyager" มาซาโตะกล่าวด้วยแววตาจริงใจ "ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจออะไรแบบนี้"
ซันรู้สึกพึงพอใจ ไม่ใช่แค่จากเซ็กส์ที่เร่าร้อน แต่จากการที่เขาสามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้ตั้งแต่ต้นจนจบ และยังสร้างความประทับใจให้อีกฝ่ายได้ "ผมก็ประทับใจคุณมากครับมาซาโตะ" ซันตอบ "คุณเป็นคู่ค้าที่ดีเยี่ยมเลย"
เมื่อราเมงหมดชาม พวกเขาก็เดินออกมาจากร้าน ท่ามกลางอากาศที่เริ่มเย็นลงเล็กน้อย มาซาโตะหันมาหาซันที่หน้าร้าน
"ถ้ามีโอกาส ผมหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณอีกนะครับ" มาซาโตะกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ซันพยักหน้ารับ "แน่นอนครับ"
พวกเขากล่าวลากันอย่างอบอุ่น
ซันเดินกลับที่พักด้วยความรู้สึกของผู้ชนะอย่างแท้จริง ภารกิจแรกสำเร็จลุล่วงอย่างสมบูรณ์แบบ เขามั่นใจว่า @AnonVoyager ได้สถาปนาตัวเองในโตเกียวได้อย่างงดงาม
