เสียงแจ้งเตือนในกลุ่มไลน์ "ใต้เบาะ" ดังขึ้นในช่วงหัวค่ำของคืนวันอังคารที่แสนน่าเบื่อ เป็นข้อความจากกันต์ที่จงใจแท็กหาคิมโดยตรง:
กันต์: @Kim หมอคร้าบ คนไข้ฉุกเฉิน มีอาการปวดท้องรุนแรงหลังกลับจากป่า ต้องการการตรวจภายในด่วนๆ เลย 😜
คิมที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องพักแพทย์เวรถึงกับยิ้มออกมา เขาพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็วราวกับรออยู่แล้ว:
คิม: อาการน่าเป็นห่วงนะครับ...คืนนี้ผมเข้าเวรดึกที่โรงพยาบาลพอดี แวะมาที่แผนกอายุรกรรมได้เลย เดี๋ยวผม ‘วินิจฉัย’ อาการให้เป็นพิเศษ เตียงว่างรออยู่ 😏
ไทที่นอนอ่านแชทอยู่บนโซฟาที่ห้องถึงกับส่ายหัวในความร่านของกันต์ แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกเป็นห่วงในฐานะ "พี่ใหญ่" ก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะทักส่วนตัวไปหากันต์ทันที: “มึงอย่าไปคนเดียว เดี๋ยวเจอมันวางยา เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”
เวลาเกือบเที่ยงคืน โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งเงียบสงัดจนน่าขนลุก มีเพียงแสงไฟจากโถงทางเดินยาวและเคาน์เตอร์พยาบาลฉุกเฉินเท่านั้นที่ยังสว่างอยู่ ไทในชุดลำลองสบายๆ เดินนำกันต์ที่อยู่ในชุดไรเดอร์คู่ใจไปตามทางเดินที่ว่างเปล่า เสียงฝีเท้าของพวกเขาก้องสะท้อนจนดูวังเวง บรรยากาศของสถานพยาบาลยามวิกาลมันช่างต่างจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
เมื่อไปถึงแผนกอายุรกรรมซึ่งปิดทำการไปแล้ว พวกเขาก็เจอพยาบาลเวรวัยกลางคนนั่งสัปหงกอยู่ที่เคาน์เตอร์ คิมที่เห็นเพื่อนมาพอดีจึงรีบเดินออกมาต้อนรับจากห้องพักแพทย์ "อ้าว มาแล้วเหรอ" เขาพูดพลางหันไปส่งยิ้มให้พยาบาลอย่างสุภาพ "คุณพี่ครับ พอดีนี่เพื่อนผมเองครับ เขาปวดท้องกะทันหัน ผมเลยให้แวะมาดูอาการเบื้องต้นให้ก่อน เดี๋ยวเคสนี้ผมจัดการเอง คุณพี่ไปพักทานของว่างรอบดึกก่อนได้เลยนะ ไม่ต้องห่วง" พยาบาลพยักหน้ารับอย่างงัวเงีย "ขอบคุณค่ะคุณหมอ" แล้วก็ลุกเดินจากไป ตอนนี้ทั้งแผนกจึงตกเป็นของพวกเขาสามคนโดยสมบูรณ์...แต่ก็เป็นเวลาที่จำกัดและเต็มไปด้วยความเสี่ยง
คิมนำทั้งสองคนเข้าไปในห้องตรวจที่สะอาดเอี่ยมและเย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศ กลิ่นแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อลอยอบอวลไปทั่วห้อง เมื่อเข้ามากันสามคน คิมก็มองไทที่เดินตามเข้ามาเป็นคนสุดท้ายแล้วเลิกคิ้วแซว "อ้าว...นึกว่าคนไข้มาคนเดียว ที่แท้มีผู้คุ้มกันส่วนตัวมาส่งด้วย" ไทหัวเราะในลำคอ "ก็คนไข้มึงมันดื้อ" เขาพูดพลางเดินไปนั่งกอดอกพิงผนังที่มุมห้อง ทำหน้าที่เป็นผู้สังเกตการณ์ที่น่าเกรงขาม
"โอเคครับคนไข้" คิมหันมาสนใจกันต์เต็มตัว เขาเดินไปสวมเสื้อกาวน์สีขาวทับชุดของเขา หยิบสเต็ทโตสโคปขึ้นมาคล้องคอ ดูเป็นคุณหมอเต็มตัวในทันที "เชิญขึ้นนอนบนเตียงเลยครับ เดี๋ยวหมอจะตรวจให้" กันต์ยิ้มยั่วแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงตรวจแต่โดยดี หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่แปลกใหม่
คิมเริ่ม "การวินิจฉัย" อย่างเป็นขั้นตอน เขาใช้แผ่นโลหะเย็นเฉียบของหูฟังทาบลงบนหน้าท้องของกันต์ "เจ็บตรงไหนเป็นพิเศษมั้ยครับ?" เขาถามพลางกดไล้ไปทั่วบริเวณ ก่อนจะจงใจเลื่อนแผ่นโลหะขึ้นสูงไปทาบที่ยอดอกของกันต์ที่แข็งเป็นไตขึ้นมาทันที "อืม...หัวใจเต้นเร็วผิดปกติ เหมือนคนกำลังตื่นเต้นเลยนะครับ" เขากระซิบเสียงพร่า เขาใช้มือกดเบาๆ ไปทั่วบริเวณหน้าท้องของกันต์ "ตรงนี้เจ็บมั้ยครับ? ...แล้วตรงนี้ล่ะ?" แต่ปลายนิ้วของเขาจะกดเน้นย้ำที่จุดไวต่อความรู้สึกนานกว่าปกติ จนกันต์ต้องเผลอเกร็งหน้าท้องรับสัมผัสนั้น หลังจากเล้าโลมด้วยศาสตร์การแพทย์จนกันต์เริ่มหายใจติดขัด คิมก็ประกาศด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ดูเหมือนต้อง 'สวน' เอานะครับ ถึงจะหาย" เขาจับขาของกันต์ให้ยกขึ้นพาดบนที่พักขา จัดท่าทางเหมือนเตียงตรวจภายในไม่มีผิด
เขาเดินไปสวมถุงมือยาง เสียงดึงและเสียง แป๊ะ ! ของยางดังขึ้นในความเงียบ เป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ชั้นดี ไทที่มองอยู่มุมห้องยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แววตาของเขาบ่งบอกถึงความสนุกสนานที่กำลังจะได้เห็น เขาเป็นคนเริ่ม "การรักษา" รอบแรกทั้งหมดด้วยตัวเอง คิมชโลมเจลเกรดการแพทย์ลงบนนิ้วเรียวยาว แล้วเริ่มสอดใส่เข้าไปในช่องทางของกันต์อย่างช้าๆ ลีลาการเย็ดของคิมนั้นสุขุมและแม่นยำ เขารู้ทุกจุดกระสันในร่างกายของกันต์ เขาขยับสะโพกเป็นจังหวะที่นุ่มนวลแต่ลึกและเน้นย้ำทุกครั้งที่สอดใส่เข้าไป ทำให้กันต์ครางออกมาอย่างสุขสม "อ๊า...หมอ...อื้อ...ลึก...เจ็บ...แต่โคตรเสียว" กันต์จิกนิ้วเท้าลงบนเตียงรับความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วท้องน้อย สายตาของกันต์เหลือบมองไปที่ไทที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่เหมือนกำลังดูการแสดง ไทสบตากับกันต์แล้วส่งยิ้มร้ายกาจตอบกลับ ราวกับจะบอกว่า "มึงซวยแล้ว"
เมื่อคิมมอบความสุขให้กันต์จนปลดปล่อยไปรอบหนึ่งแล้ว เขาก็ถอนตัวออกมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "หมอวินิจฉัยแล้ว...อาการของคนไข้ต้องให้ผู้เชี่ยวชาญอีกท่านช่วยดู" แล้วพยักหน้าให้ไทเป็นสัญญาณ "ตาพี่ไทแล้วครับ"
ไทลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาเดินเข้ามาแทนที่คิม "เจ็บท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ...เดี๋ยวพี่ช่วยนวดให้" เขาพูดเสียงพร่าแล้วเริ่มเย็ดกันต์จากด้านหน้าอย่างหนักหน่วงแต่เต็มไปด้วยความใส่ใจ กันต์แอ่นสะโพกรับแรงกระแทกจากด้านหน้าของไท เสียงเนื้อกระทบกันดัง พั่บ! พั่บ! ผสมกับเสียงครางของกันต์ที่ดังไม่หยุดยั้ง ไทจับเอวกันต์ให้มั่นคงแล้วกระหน่ำซอยอย่างรวดเร็วและดุดัน
ขณะเดียวกัน คิมก็อ้อมไปยืนอยู่ข้างศีรษะของกันต์ เขาโน้มตัวลงไปแล้วเริ่มจูบปากกันต์อย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนของทั้งคู่พันเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงจูบที่เฉอะแฉะช่วยกลบเสียงครางของกันต์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกระแทกของไท คิมใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามหน้าอกของกันต์ ขยี้หัวนมที่แข็งเป็นไต และบีบคลึงต้นขาด้านในของกันต์อย่างยั่วเย้า ทำให้กันต์เสียวซ่านจนสะโพกกระตุกไปพร้อมกับแรงเย็ดของไท
แต่แล้ว...ในจังหวะที่ทั้งสามกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นั้นเอง! กึก...กึก...กึก... เสียงฝีเท้าจากข้างนอกห้องดังใกล้เข้ามา พร้อมกับเสียงพูดคุยแว่วๆ ของพยาบาลคนเดิม! ทุกคนหยุดนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมทันที! ไทหยุดกระแทกค้างอยู่ในตัวกันต์ คิมผละจูบออกแต่ยังคงโน้มตัวอยู่เหนือกันต์ ทั้งสามคนกลั้นหายใจ จ้องตากันด้วยความตื่นตระหนก หัวใจเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมานอกอก เหงื่อผุดพรายเต็มแผ่นหลังของกันต์ เสียงฝีเท้าที่กำลังใกล้เข้ามาเหมือนเสียงกลองที่ตีรัวอยู่ในโสตประสาท เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...แล้วก็ค่อยๆ เดินผ่านหน้าห้องไป ทุกคนถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอก ไทถึงกับสบถออกมาเบาๆ "เชี่ย!" ด้วยความโล่งอก
ความกลัวและความเสี่ยงเมื่อครู่ได้แปรเปลี่ยนเป็นความเงี่ยนที่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่าตัว "พี่ไท..." คิมกระซิบเสียงสั่น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่แทบจะทนไม่ไหว "ผมขอนะ...ผมอยากลองรถไฟ" ไทพยักหน้า เขากระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจแล้วดึงคิมให้หันหลัง บังคับให้คิมโน้มตัวลง จากนั้นก็กระแทกควยของเขาเข้าไปในรูของคิมที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว พลั่ก! ขณะที่คิมเองก็ยังคงสอดใส่ควยของตัวเองอยู่ในร่างของกันต์!
พลันร่างกายทั้งสามก็เชื่อมต่อกันเป็นขบวนรถไฟ... ไทกระหน่ำซอยคิมอย่างบ้าคลั่งจากด้านหลัง แรงเย็ดนั้นส่งผ่านลำเอ็นของคิมที่เสียบคาอยู่ในตัวกันต์ ทำให้กันต์รู้สึกถึงแรงกระแทกที่รุนแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
“อ๊าาา! พี่ไท...กันต์...โอ๊ยย!” คิมครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น เสียงครางของเขาดังสลับกับเสียงหอบหายใจของไทและกันต์ ร่างกายของคิมกระตุกเร่าไปตามแรงเย็ดที่ถาโถมจากไทที่อยู่ด้านหลัง เขากำลังได้รับประสบการณ์ที่ซับซ้อนที่สุด...ได้ทั้งรุกและรับในเวลาเดียวกัน มันคือการปิดสวิตช์สมองที่สมบูรณ์แบบ ช่องทางของคิมบีบรัดลำเอ็นของไทแน่นทุกครั้งที่กระแทกเข้ามา ส่วนกันต์ก็รู้สึกถึงแรงกระแทกสองชั้นที่ถาโถมเข้ามาจนตัวสั่นไปทั้งร่าง ลำเอ็นของคิมที่อยู่ในตัวเขากำลังถูกดันเข้ามาลึกขึ้นอีกจากแรงเย็ดของไทที่อยู่ด้านหลังคิม ความเสียวซ่านพุ่งทะยานจนเขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่เพียงแค่นั้น ไทไม่ได้หยุดแค่การเย็ดคิม แต่เขาใช้มือข้างที่ว่างอยู่ บีบขย้ำบั้นท้ายของคิมอย่างรุนแรงจนเป็นรอยแดง แล้วโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูคิมด้วยเสียงแหบพร่า "เป็นไงล่ะหมอ...ชอบมั้ย...โดนเย็ดพร้อมกับเย็ดคนอื่นเนี่ย" คำพูดที่หยาบโลนและตรงไปตรงมาของไท ยิ่งกระตุ้นให้คิมเสียวซ่านจนสมองขาวโพลนไปหมด
พวกเขากระหน่ำซอยกันอย่างบ้าคลั่งราวกับจะชดเชยเวลาที่เสียไป เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นห้องตรวจ ผสมกับเสียงครางผสมเสียงหอบของทั้งสามคนที่ดังระงม ความเร่าร้อนอบอวลไปทั่วทุกตารางนิ้ว ก่อนจะถึงจุดสุดยอดพร้อมกันทั้งสามคนอย่างรุนแรง ไทคำรามออกมาในลำคอแล้วฉีดน้ำรักอุ่นร้อนเข้าไปในกายของคิม คิมกระตุกเกร็งรับการปลดปล่อยจากไท แล้วฉีดน้ำรักของตัวเองเข้าไปในตัวกันต์จนหมดสิ้น กันต์เกร็งหน้าท้องรับน้ำรักจากคิม ก่อนที่ร่างกายจะสั่นระริกปลดปล่อยออกมาด้วยความเสียวซ่าน
หลังจากพายุอารมณ์สงบลงอย่างรวดเร็วและทุลักทุเล คิมรีบถอนตัวออกไปทำความสะอาดตัวเองและจัดการกับอุปกรณ์ที่อาจจะหลงเหลืออยู่ ใบหน้าของเขายังคงแดงก่ำและมีเหงื่อผุดพราย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความพึงพอใจและเหนื่อยหอบ
ขณะเดียวกัน ไทกลับทำในสิ่งที่กันต์ไม่คาดคิด เขายังคงไม่ถอนตัวออกจากกันต์ แต่กลับค่อยๆ พลิกร่างของกันต์ให้นอนหงายลงบนเตียง เขาเดินไปหยิบผ้าก๊อซสะอาดกับขวดน้ำเกลือล้างแผล มาบรรจงเช็ดทำความสะอาดร่างกายของกันต์อย่างละเอียดและอ่อนโยอนที่สุด ตั้งแต่คราบน้ำรักบนหน้าท้องไปจนถึงหยดเหงื่อตามไรผม เขาทำมันด้วยสีหน้าที่จริงจังและเต็มไปด้วยความห่วงใย เหมือนกำลังดูแลคนป่วยคนหนึ่งจริงๆ
สำหรับกันต์ที่คุ้นเคยกับการถูกเย็ดอย่างดิบเถื่อน การกระทำที่ "ห่วงใย" อย่างสุดซึ้งนี้กลับเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวรุนแรงยิ่งกว่าการโดนเย็ดครั้งไหนๆ ในใจของไท เขารู้สึกผิดเล็กน้อยที่ดึงกันต์เข้ามาในสถานการณ์ที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้...ความรู้สึกอยากปกป้องและดูแลมันรุนแรงกว่าความเงี่ยนที่เพิ่งผ่านไปหลายเท่า เขานอนนิ่งมองดูไทด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป...มันคือความรู้สึกขอบคุณ, อบอุ่น, และ "รัก" ที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาชัดเจน "พอแล้ว..." กันต์กระซิบเสียงสั่น "...เดี๋ยวพยาบาลกลับมา...กูเป็นห่วงมึงนะ" ไทไม่หยุดมือ เขาก้มลงจูบหน้าผากของกันต์เบาๆ แล้วตอบกลับเสียงนุ่ม "กูก็เป็นห่วงมึง...ถึงต้องทำให้สะอาด" พูดจบเขาก็ถอนตัวออกแล้วรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
คิมที่ยังคงสวมเสื้อกาวน์อยู่ เดินไปนั่งที่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องตรวจ เขาจัดการคีย์ข้อมูลและออกใบสั่งยาให้กันต์ จากเครื่องพิมพ์ที่มุมห้องก็แลบกระดาษใบสั่งยาออกมาหนึ่งใบ คิมหยิบมันขึ้นมาตรวจสอบความถูกต้อง แล้วยื่นให้กันต์ “กันต์ครับ อาการปวดท้องของคุณน่าจะเกิดจากการที่กินอาหารรสจัดไปหน่อย และพักผ่อนน้อยนะครับ หมอแนะนำให้ไปรับยาแก้ปวดที่แผนกเภสัชด้านล่างได้เลยครับ” คิมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย “ถ้ามีอาการอะไรผิดปกติอีก หรือปวดท้องขึ้นมาอีกเมื่อไหร่...ก็แวะมาหาหมอได้เสมอเลยนะครับ...ห้องว่างรออยู่” เขาจงใจเน้นคำว่า “ห้องว่าง” พร้อมรอยยิ้มกรุ่มกริ่มให้กันต์และไทได้ยินเป็นนัย
ไทหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วตบไหล่คิมสองสามที “ขอบใจมากนะหมอ...ดูแลคนไข้ดีจริง” เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้าให้กันต์ “ไปเถอะมึง...กลับไปพักผ่อนได้แล้ว”
กันต์พยักหน้ารับใบสั่งยามาถือไว้ สายตาของเขาเหลือบมองไปยังข้อความบนกระดาษที่ระบุชื่อยาแก้ปวด แล้วก็แอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ขอบคุณครับคุณหมอ...หมอที่นี่ดูแลดีจริงๆ ครับ” เขาพูดพลางเหลือบตามองไทเล็กน้อย
ทั้งคู่รีบออกจากห้องตรวจไป แล้วตรงไปที่แผนกเภสัช (ห้องยา) ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก แม้จะเป็นเวลาดึก แต่ก็ยังพอมีเจ้าหน้าที่อยู่สองสามคน ไทกับกันต์รีบยื่นใบสั่งยาแล้วรับยามาอย่างรวดเร็ว โดยพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด จากนั้นจึงเดินออกมาที่มอเตอร์ไซค์ สตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วบิดคันเร่งทะยานหายไปในความมืดของราตรี ทิ้งไว้เพียงเสียงท่อที่ดังก้องไปในความเงียบสงัดของโรงพยาบาลยามดึก
