หลายวันผ่านไป...
โปรเจกต์สารคดีของเนย์และอากิระได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ มีการประชุม, วางสตอรี่บอร์ด, และการถ่ายทำฟุตเทจเล็กๆ น้อยๆ ในขณะเดียวกัน คาซึยะก็เริ่มคุ้นเคยกับพื้นที่ทำงานในอู่ของกันต์มากขึ้น แม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังคงบึ้งตึงเป็นปกติ แต่เขาก็เริ่มพูดคุยเรื่องเทคนิคกับกันต์มากขึ้น และไม่ปฏิเสธเวลาที่คิมแวะเวียนเอาขนมหรือเครื่องดื่มมาให้
เย็นวันศุกร์วันหนึ่ง หลังจากที่ทุกคนเสร็จสิ้นจากภารกิจของตัวเอง แก๊งใต้เบาะทั้งแปดชีวิตก็ได้มารวมตัวกันที่อู่เพื่อสังสรรค์กันตามปกติ
"ไอ้คาซึยะแม่งยังทำหน้าเป็นตูดอยู่เลยว่ะ" บอสพูดขึ้นมาลอยๆ แต่เสียงดังพอให้ทุกคนได้ยิน "ไม่รู้จะเข้ากับพวกเราได้ไหม"
"มึงก็ไปว่าเขา" ต้าสวนกลับพลางเคี้ยวเนื้อย่าง "แต่ไอ้อากิระนี่แม่งเข้าได้ดีเกินไปนะ... โดยเฉพาะกับมึงไอ้เนย์ เห็นคุยกันเรื่องงานงุ้งงิ้งๆ ตลอด"
เนย์ที่นั่งอยู่ข้างอากิระยิ้มบางๆ ไม่ตอบอะไร แต่อากิระกลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ "ก็โปรดิวเซอร์ของผมน่ะเก่ง... เขามีมุมมองที่น่าสนใจเสมอ"
"พอๆ พวกมึง" ไทพูดตัดบท "วันนี้เรามาพักผ่อนกัน ไหนๆ ก็อยู่กันครบทีมแล้ว... ผมว่าเราต้องจัด 'รับน้อง' ให้อากิระกับคาซึยะอย่างเป็นทางการหน่อยเป็นไง?"
คำว่า "รับน้อง" ในภาษาของใต้เบาะมีความหมายเพียงหนึ่งเดียว... และรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของสมาชิกดั้งเดิมทุกคนก็เป็นเครื่องยืนยันความคิดนั้น
บรรยากาศของปาร์ตี้ดำเนินต่อไปจนดึก แอลกอฮอล์, เสียงเพลง, และความคุ้นเคยได้ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ ความเหนียมอายและกำแพงต่างๆ เริ่มพังทลายลง
มันเริ่มต้นที่คู่เดิม... ต้ากับบอส
ต้าดึงบอสเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มและรุนแรงกลางวงสนทนา เป็นเหมือนการจุดพลุเปิดงาน "มา! เริ่มบทเรียน!" เขาคำรามออกมา
ไทกับกันต์มองหน้ากันแล้วยิ้มออกมาอย่างรู้ใจ ก่อนที่ไทจะดึงกันต์ให้ลุกตามไปยังโซฟาตัวโปรดที่มุมห้อง "สงสัยต้องทบทวนของเก่ากันหน่อยแล้ว"
คิมกับเนย์ที่ตอนนี้กลายเป็น "ฟรีเอเย่นต์" ของกลุ่ม มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา เนย์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เขาเข้าไปจูบกับคิมอย่างร้อนแรง ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าไปสมทบกับคู่ของต้าและบอส กลายเป็นวง 4P ที่เต็มไปด้วยความคุ้นเคย
ภาพตรงหน้าคือความโกลาหลที่เปี่ยมด้วยความสุขของสมาชิกดั้งเดิมทั้ง 6 คน...
คาซึยะที่นั่งอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม มองภาพนั้นด้วยแววตาที่สับสน เขายกเบียร์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ พยายามจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ไม่อาจละสายตาไปจากภาพของคิมที่กำลังมีความสุขอยู่กับเพื่อนๆ ของเขาได้
ส่วนอากิระ... เขายืนกอดอกพิงเสาเหล็กของอู่ มองดู "การแสดง" ตรงหน้าด้วยสายตาที่ลุกวาว มันคือภาพที่เขาเห็นในคืนแรก แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้รู้สึกว่าเป็นคนนอกอีกต่อไป เขาคือส่วนหนึ่งของที่นี่แล้ว และเขาก็รู้ดีว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องลงไปร่วมแสดงแล้ว
เขาเดินเข้าไปหาเนย์ที่เพิ่งผละออกมาจากวงใหญ่เพื่อพักหายใจ
"ดูเหมือน 'นักแสดง' ของคุณ... จะต้องการ 'ผู้กำกับ' เข้าไปจัดองค์ประกอบใกล้ๆ แล้วนะ" อากิระกระซิบชิดใบหูของเนย์
เนย์หันมามองหน้าอากิระ ใบหน้าของเขาแดงก่ำและลมหายใจหอบถี่ "แล้ว... 'นักแสดงนำ' พร้อมจะเข้าฉากแล้วหรือยังล่ะ?"
อากิระไม่ตอบเป็นคำพูด... แต่ใช้การกระทำแทน เขาก้มลงจูบริมฝีปากของเนย์อย่างดูดดื่มและหนักหน่วง ก่อนจะจูงมือของโปรดิวเซอร์หนุ่มให้ก้าวเข้าไปสู่ใจกลางของพายุแห่งความปรารถนานั้น...
อากิระจูงมือเนย์ก้าวเข้าไปสู่ใจกลางของวง Orgy ที่กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด เขาไม่ได้ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว รอยยิ้มของเขายังคงประดับอยู่บนใบหน้า แต่แววตานั้นเปลี่ยนจากความสนุกสนานมาเป็นความปรารถนาที่ชัดเจน
เขาไม่ได้เข้าร่วมกับวง 4P ที่กำลังวุ่นวายอยู่ แต่กลับดึงเนย์ให้ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นพรมที่ว่างอยู่ใกล้ๆ กัน ก่อนที่เขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าโปรดิวเซอร์หนุ่ม
"ไหนๆ คุณก็อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวของผมแล้ว..." อากิระกระซิบเสียงพร่า ขณะที่มือของเขาเริ่มปลดซิปกางเกงของเนย์ออกอย่างเชี่ยวชาญ "คุณก็ควรจะต้องรู้จัก 'ตัวตน' ของผมให้ลึกซึ้งที่สุดก่อน... จริงไหม?"
เนย์หอบหายใจแรง เขาทำได้เพียงพยักหน้ารับอย่างมึนงง ก่อนที่ร่างกายจะสะท้านเฮือกเมื่อปากของอากิระเริ่มทำหน้าที่ของมันอย่างร้อนแรงและไม่มีการออมมือ อากิระไม่ได้ทำอย่างรีบร้อน แต่กลับค่อยๆ ละเลียดชิมราวกับกำลังลิ้มรสไวน์ชั้นเลิศ เขาใช้ทั้งลิ้นและริมฝีปากในการสร้างความสุขสมให้เนย์จนโปรดิวเซอร์หนุ่มที่ปกติจะควบคุมทุกอย่างได้เสมอ ต้องร้องออกมาอย่างไม่อาจควบคุม
"อ๊า... อากิระ... คุณ... อ๊ะ!"
"เรียกชื่อผมสิ" อากิระสั่งเสียงเบาขณะที่ยังไม่หยุดการกระทำ "ผมอยากได้ยินคุณเรียกชื่อผม"
"อากิระ... อ๊าาา!"
ในขณะเดียวกัน วงใหญ่ของสมาชิกดั้งเดิมก็ยังคงดำเนินต่อไป ไทกับกันต์แยกตัวออกมาที่โซฟา สร้างโลกส่วนตัวของพวกเขาขึ้นมาอีกครั้ง บทรักของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความรู้ใจและความหนักหน่วงที่สมดุล ส่วนอีกสี่คนที่เหลือ คิม, เนย์ (ที่ตอนนี้ถูกอากิระครอบครองอยู่), ต้า, และบอส ก็ยังคงพัวพันกันอยู่บนพื้นพรมอย่างสนุกสนาน ต้ากับบอสกำลังผลัดกันรุกคิมอย่างเมามันส์ เป็นการต้อนรับที่ทำให้คุณหมอผู้สุขุมถึงกับครางไม่เป็นภาษา
ณ มุมหนึ่งของห้อง คาซึยะยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาพยายามจะดื่มเบียร์และมองไปทางอื่น แต่เสียงที่น่าอายซึ่งดังมาจากทั่วทุกทิศทางก็ทำให้เขาต้องหันกลับมามองอยู่ดี
ภาพของเพื่อนร่วมชาติและเจ้านายของเขาอย่างอากิระที่กำลังใช้ปากกับผู้ชายอีกคน, ภาพของเพื่อนใหม่ที่ดูใจดีอย่างคิมที่กำลังมีความสุขอยู่ใต้ร่างของชายอีกสองคน... มันเป็นภาพที่ทลายทุกความเข้าใจที่เขามีต่อโลกใบนี้
ส่วนหนึ่งในใจของเขาตะโกนว่ามัน "ผิดปกติ" และ "ไร้ขอบเขต" แต่ขณะเดียวกัน... เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าภาพตรงหน้ามันมีแรงดึงดูดอย่างประหลาด เขามองเห็น "ความไว้เนื้อเชื่อใจ" ที่คนเหล่านี้มีให้กัน มองเห็น "อิสรภาพ" ในการแสดงออก และมองเห็น "ความสุข" ที่ไม่ได้เสแสร้ง... มันเป็นสิ่งที่คนเก็บตัวและเย็นชาอย่างเขาไม่เคยมี และลึกๆ แล้วเขาก็อิจฉา
ในขณะที่เขากำลังสับสนอยู่กับตัวเอง ร่างของใครคนหนึ่งก็เดินออกมาจากวง Orgy แล้วมานั่งลงข้างๆ เขาเงียบๆ
มันคือคิม...
"ไม่สบายใจเหรอครับ" คิมถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขาไม่ได้มีท่าทีของคนที่เพิ่งผ่านสมรภูมิรักมาหมาดๆ เลยแม้แต่น้อย
คาซึยะชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงห้วน "ผม... ไม่ชินกับอะไรแบบนี้"
"ไม่มีใครบังคับคุณนะ" คิมพูดยิ้มๆ "ที่นี่คือพื้นที่ปลอดภัย ทุกคนเป็นครอบครัว แค่อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว"
คำพูดที่เรียบง่ายและไม่ตัดสินนั้นทำให้กำแพงในใจของคาซึยะสั่นไหวอย่างรุนแรง
ทันใดนั้น บอสที่กำลังเมาได้ที่ก็เดินโซซัดโซเซเข้ามาหา "เฮ้ย! คาซึยะ! มัวทำไรอยู่! มานี่เลย!" เขาพูดพลางยื่นมือจะมาคว้าแขนของคาซึยะเพื่อดึงเข้าไปในวง
แต่ก่อนที่มือของบอสจะมาถึงตัวคาซึยะ คิมก็ขยับตัวเข้ามาขวางไว้เล็กน้อยอย่างเป็นธรรมชาติ "มันเหนื่อยๆ น่ะบอส ให้มันพักก่อน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่มั่นคง
บอสชะงัก มองหน้าคิมแล้วยักไหล่ "เออๆ ตามใจมึง" ก่อนจะเดินโซเซกลับไปที่วงเดิม
คาซึยะมองการกระทำนั้นนิ่ง... เขาตกตะลึง มีคน... ปกป้องความรู้สึกของเขา? คนที่เพิ่งจะโดนเพื่อนของเขา "รุม" ไปเมื่อครู่ กลับลุกขึ้นมาปกป้องเขาจากเพื่อนคนเดียวกัน... เขาหันไปมองหน้าคิมด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต
หลังจากที่คิมได้มอบความเข้าใจอันเงียบสงบให้กับคาซึยะแล้ว เขาก็เดินกลับเข้าไปในสมรภูมิที่กำลังร้อนระอุอีกครั้ง บรรยากาศในตอนนี้ยิ่งกว่าโกลาหล แต่เป็นความโกลาหลที่เต็มไปด้วยความสุข
อากิระ ที่ปรนเปรอเนย์จนพอใจแล้ว ก็พลิกร่างของโปรดิวเซอร์หนุ่มให้นอนราบลงกับพื้นพรม ก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมและสอดใส่ความเป็นชายที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปในร่างกายของเนย์อย่างนุ่มนวลแต่ลึกซึ้ง
"อ๊า... อากิระ..." เนย์ครางชื่ออีกฝ่ายออกมา เขาไม่เหลือคราบผู้กำกับผู้ควบคุมเกมอีกต่อไป มีเพียงชายที่กำลังมอบกายและใจให้กับนักแข่งที่เขาหลงใหล
"ชอบไหม... 'งานศิลปะ' แบบนี้" อากิระกระซิบถามเสียงพร่าขณะที่เริ่มขยับสะโพกเป็นจังหวะ "นี่คือ 'เบื้องหลัง' ที่คุณอยากเห็นไม่ใช่เหรอ?"
เนย์ตอบกลับด้วยการใช้ขาเกี่ยวเอวของอากิระไว้แน่นแล้วแอ่นกายรับทุกแรงกระแทกอย่างเต็มใจ
ในขณะเดียวกัน คู่ของ ต้า-บอส ก็กำลังสร้างโลกส่วนตัวของพวกเขาอยู่ไม่ไกล ต้าอยู่ในท่านั่งพิงโซฟา ในขณะที่บอสกำลังนั่งคร่อมอยู่บนตักและขยับร่างกายขึ้นลงอย่างเมามันส์
"ไอ้ต้า... มึงแม่ง... อึก... สุดยอดชิบหาย" บอสพูดสลับกับเสียงหอบ "กูไม่น่าปล่อยให้มึงค้างคาใจมาเป็นปีเลยว่ะ"
"ตอนนี้ก็ไม่สายหรอกน่า" ต้าตอบกลับพลางใช้มือบีบเคล้นสะโพกของบอสอย่างแรง "มึงยังมีเวลาชดใช้ให้กูไปทั้งชีวิต"
ส่วนคู่ของ ไท-กันต์ นั้นร้อนแรงไม่แพ้กัน ไทจับกันต์ให้นอนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะทำงานของเขา จัดท่าทางเหมือนกำลังจะ "ลงโทษ" เด็กดื้อ ก่อนจะกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าไปจากด้านหลังอย่างรุนแรงและไม่มีการปรานี
"พี่ไท... อ๊ะ... อ๊า... โต๊ะ... โต๊ะมันจะพังแล้ว!" กันต์ร้องเสียงหลง
"พังก็ซื้อใหม่" ไทคำรามเสียงต่ำ "แต่คืนนี้... มึงต้องเป็นของกูคนเดียว!"
คิม ที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในวง เห็นภาพทั้งหมดแล้วก็ยิ้มออกมา เขาเคลื่อนตัวเข้าไปหาคู่ของต้ากับบอส แล้วเริ่มใช้ปากของเขาปรนเปรอให้กับต้าที่กำลังมีความสุขอยู่กับการเคลื่อนไหวของบอส ทำให้ต้าถึงกับคำรามออกมาด้วยความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ตอนนี้ทุกคนได้เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว มันคือภาพของร่างกาย 7 ร่างที่เกาะเกี่ยวและมอบความสุขให้แก่กันอย่างไม่มีขอบเขต
"อากิระ! เร็วอีก! ผมจะ... อ๊าาา!" เสียงของเนย์คือสัญญาณแรก
การปลดปล่อยของคู่แรกเป็นเหมือนตัวจุดชนวนลูกโซ่ เมื่อต้าได้ยินเสียงของเนย์ เขาก็จับสะโพกของบอสไว้มั่นแล้วกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรงจนบอสกรีดร้องออกมาพร้อมกับปลดปล่อยความสุขสมออกมาเต็มหน้าท้องของต้า
"ไอ้สัสต้า!" บอสสบถแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข
ภาพนั้นยิ่งกระตุ้นให้คู่ของไทกับกันต์เร่งจังหวะของตัวเองให้เร็วและแรงขึ้น "พร้อมกันนะกันต์..." ไทกระซิบ "พร้อมกัน... อ๊า!"
เสียงครางแห่งความสุขสมดังขึ้นประสานกันจากทั่วทุกมุมห้อง เป็นเหมือนซิมโฟนีแห่งความปรารถนาที่บรรเลงขึ้นพร้อมกันและจบลงพร้อมกัน ทิ้งไว้เพียงเสียงหอบหายใจที่หนักหน่วงและร่างกายที่อ่อนระทวยของชายทั้งเจ็ดคน
เวลาผ่านไป... ปาร์ตี้ที่ร้อนแรงได้สงบลงแล้ว
เนย์นอนซบอยู่บนตักของอากิระอย่างหมดแรงแต่มีความสุข ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำเมื่อครู่ได้เชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกันอย่างเป็นทางการแล้ว
อีกมุมหนึ่ง คาซึยะยังคงนั่งอยู่ที่เดิม แต่คราวนี้เขาไม่ได้มองไปที่วง Orgy ที่สงบลงแล้ว... เขากำลังจ้องมองใบหน้าด้านข้างของคิมที่กลับไปนั่งคุยกับไทและกันต์อยู่เงียบๆ แววตาของเขาไม่ได้มีแต่ความสับสนอีกต่อไป... แต่มันมีความ "สนใจใคร่รู้" และ "ความประทับใจ" ฉายออกมาอย่างชัดเจน
ประกายไฟได้ถูกจุดขึ้นแล้วในค่ำคืนนี้... คู่หนึ่งได้ลุกโชนขึ้นมาอย่างรวดเร็วและร้อนแรง...
ในขณะที่อีกคู่หนึ่ง... เป็นเพียงถ่านไฟเล็กๆ ที่เพิ่งจะเริ่มคุขึ้นมาอย่างช้าๆ... รอวันที่จะมีคนมาเติมเชื้อไฟให้มันลุกโชน
