[POV: สารวัตรกันต์]
เสียงสัญญาณจากเครื่องดักฟังคือจุดเริ่มต้นของปฏิบัติการที่รวดเร็วและเด็ดขาด
ทีมของเจตน์ที่ซุ่มอยู่ด้านนอกประสานงานกับกันต์และดินที่อยู่ด้านในได้อย่างไร้ที่ติ พวกเขาสามารถรวบตัว "ไอ้ตง" และพรรคพวกได้ก่อนที่มันจะทันรู้ตัวด้วยซ้ำ การจับกุมในครั้งนี้ส่งผลให้ตำรวจสามารถทลายแก๊งอิทธิพลมืดที่ทางการต้องการตัวมานานได้สำเร็จ
ข่าวความสำเร็จของหน่วยสืบสวนสอบสวนภายใต้การนำของสารวัตรกันต์ดังไปทั่วกองบัญชาการในเช้าวันรุ่งขึ้น เขายืนรับคำชื่นชมจากผู้บังคับบัญชาระดับสูงด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นสายตาของสารวัตรก้องที่มองมาด้วยความอิจฉาริษยาอย่างไม่ปิดบัง
เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน บรรยากาศของทีมเต็มไปด้วยความคึกคักและภาคภูมิใจ
"สุดยอดไปเลยครับพวกเรา!" หมวดดินพูดขึ้นเป็นคนแรก "ปิดคดีใหญ่ขนาดนี้ มันต้องฉลอง!"
"นั่นสิครับ" ผู้กองเจตน์พูดพลางยิ้มกริ่ม สายตาของเขาจ้องตรงมาที่กันต์ "ผมว่า...คืนนี้เราไปฉลองกันที่ 'เซฟเฮาส์' ดีกว่า"
คำว่า "เซฟเฮาส์" ทำให้ทั้งดินและเมฆตาโตเป็นประกาย มีเพียงกันต์ที่รู้สึกถึงความนัยที่ซ่อนอยู่ในคำเชิญนั้น เซฟเฮาส์คือคอนโดส่วนตัวของเจตน์ที่เขาซื้อไว้สำหรับ "ภารกิจพิเศษ" และ "การฉลอง" แบบส่วนตัวของทีมเท่านั้น
"ดีเลยครับผู้กอง!" เมฆตอบรับอย่างตื่นเต้น
ขณะที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันไปเตรียมตัว เจตน์ก็เดินเข้ามาดักหน้ากันต์ไว้ในจังหวะที่ไม่มีใครเห็น
"ผมหวังว่า...คุณจะ 'พักผ่อน' มาเพียงพอแล้วนะกันต์" เจตน์กระซิบเสียงต่ำ "เพราะคืนนี้...เรามีเรื่องต้อง 'สะสาง' กันเยอะเลย"
คำพูดนั้นเสียดแทงเข้ามาในใจของกันต์ เขารู้ดีว่าเจตน์หมายถึงเรื่องอะไร...เรื่องของเขากับดินที่โรงแรมคืนนั้น
ดูเหมือนว่าการ "ฉลอง" ในคืนนี้...คงจะไม่ใช่การฉลองธรรมดาเสียแล้ว
[POV: สารวัตรกันต์]
เซฟเฮาส์ของผู้กองเจตน์คือเพนท์เฮาส์สุดหรูที่มองเห็นวิวเมืองได้ทั้งเมือง การฉลองเริ่มต้นด้วยอาหารและเครื่องดื่มราคาแพง บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความเป็นกันเอง แต่กันต์รู้ดีว่าภายใต้รอยยิ้มนั้น สายตาของเจตน์จับจ้องมาที่เขาตลอดเวลา...รอเวลาที่จะ "สะสาง" เรื่องที่ค้างคา
และเวลานั้นก็มาถึง...
เมื่อแอลกอฮอล์เริ่มทำให้ทุกคนผ่อนคลาย เจตน์ก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาหยุดตรงหน้ากันต์ เขายื่นมือมาให้ ไม่ใช่การฉุดกระชาก แต่เป็นคำเชิญที่แฝงไปด้วยคำสั่งที่ปฏิเสธไม่ได้
กันต์วางแก้วลงแล้วจับมือของเจตน์ลุกขึ้นยืน เขารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
"ดูเหมือนคุณจะสนุกกับการถอดเครื่องแบบไป 'ทำงาน' กับดินนะ" เจตน์กระซิบเสียงต่ำ "แต่คุณก็รู้...ว่าสำหรับผม...คุณจะสวยที่สุดก็ต่อเมื่ออยู่ในเครื่องแบบนี้เท่านั้น"
เขาพูดจบก็ประทับจูบลงมาอย่างดุดันและลึกซึ้งต่อหน้าดินและเมฆที่นั่งมองอยู่เงียบๆ มันคือการประกาศอาณาเขตที่ชัดเจนที่สุด เจตน์ผละจูบออกแล้วดันร่างของกันต์ให้ล้มลงไปบนพรมหนานุ่มกลางห้อง
เขาไม่ได้ถอดเสื้อผ้าของกันต์ออกแม้แต่ชิ้นเดียว แต่กลับพลิกร่างของกันต์ให้นอนคว่ำลง มือหนาของเขาลูบไล้ไปที่บั้นท้ายที่งอนงามภายใต้กางเกงเครื่องแบบ ก่อนจะกรีดนิ้วไปตามแนวซิปที่ซ่อนอยู่อย่างชำนาญ
รรืดดด...
กางเกงของกันต์ถูกเปิดออก เผยให้เห็นเพียงสายรัด Jockstrap สีดำและช่องทางที่พร้อมรับการลงทัณฑ์
เจตน์จัดการกับเสื้อผ้าท่อนล่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทาบทับร่างกายลงมา มอบบทลงโทษที่หนักหน่วงและลึกซึ้งให้กันต์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อตอกย้ำว่าใครคือเจ้าของที่แท้จริง เสียงครางของกันต์ที่พยายามสะกดกลั้นดังลอดออกมาเป็นระยะๆ ผสมกับเสียงเนื้อกระทบกันที่น่าอาย
เมฆมองภาพนั้นตาไม่กะพริบ หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบระเบิด มันทั้งน่ากลัวและน่าตื่นตาในเวลาเดียวกัน
หมวดดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ขยับเข้ามาใกล้ "ไม่ต้องกลัว...นี่คือครอบครัวของเรา" เขากระซิบพลางเริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของเมฆอย่างอ่อนโยน ช่วยปลดเปลื้องความตื่นเต้นที่อัดอั้นของเด็กใหม่ให้ผ่อนคลายลง ดินถอดเสื้อของตัวเองและของเมฆออก ก่อนจะเริ่มปรนเปรอให้เมฆด้วยปากอย่างนุ่มนวล
ในขณะที่เจตน์กำลังครอบครองกันต์อย่างสมบูรณ์ เขาก็หันไปพยักหน้าให้ดินเป็นสัญญาณ
ดินเข้าใจในทันที เขาผละออกจากเมฆชั่วครู่แล้วคลานเข้าไปหาสารวัตรที่นอนหอบหายใจอยู่ เขาเริ่มใช้ลิ้นและมือช่วยเหลือเจตน์อีกแรง ทำให้กันต์ที่กำลังรับศึกหนักอยู่แล้วถึงกับสะท้านไปทั้งตัว
"อ๊ะ...อ๊าา...ไม่...ไม่ไหว" กันต์ครางออกมาอย่างสิ้นแรง
"เมฆ" เจตน์เรียกชื่อเด็กใหม่เสียงเข้ม "มานี่...แล้วดูแลสารวัตรของคุณซะ"
เมฆลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ทำตามคำสั่ง เขารู้ดีว่านี่คือบททดสอบสุดท้ายในการเป็นสมาชิกของทีมนี้อย่างสมบูรณ์ เขาคลานเข้าไปอยู่ตรงหน้าของกันต์ แล้วเริ่มใช้ปากของตัวเองปรนเปรอให้กับส่วนที่อ่อนไหวของสารวัตรที่เขาเคารพรัก
ภาพตรงหน้าทำให้ลมหายใจของเมฆสะดุด...สารวัตรกันต์ที่ยังคงสวมเสื้อเชิ้ตเครื่องแบบสีกากีติดยศเรียบร้อย แต่ท่อนล่างกลับแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง กางเกงของเขาถูกรูดซิปออกจากด้านหลังจนเปิดโล่ง เผยให้เห็นเพียงสายรัด Jockstrap สีดำและช่องทางที่ถูกรุกรานอย่างหนักหน่วงจากผู้กองเจตน์ที่กำลังกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง หมวดดินก็ไม่ได้อยู่เฉย เขากำลังใช้มือลูบไล้และบีบคลึงไปทั่วแผ่นอกและหน้าท้องของสารวัตรอย่างเร่าร้อน
และตัวเขาเอง...หมู่เมฆ...ก็กำลังทำตามคำสั่ง ปรนนิบัติให้กับแก่นกายที่แข็งขืนเต็มที่ของสารวัตรที่เคารพรักด้วยปากอย่างตั้งใจ
"อ๊ะ...อ๊าา...เจตน์...จะ...ไม่ไหวแล้ว" กันต์ครางเสียงสั่น ร่างกายบิดเร่าด้วยความสุขสมที่ใกล้จะมาถึง
"อีกนิดเดียว...กันต์" เจตน์คำรามตอบ ก่อนจะเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นให้หนักหน่วงและถี่รัวยิ่งขึ้น
ในขณะเดียวกัน ดินก็โน้มตัวลงไปจูบกันต์อย่างดูดดื่ม ลิ้นของพวกเขาสัมผัสและเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน มือของดินไม่ได้หยุดนิ่ง เขาลูบไล้ลงต่ำไปจนถึงเป้ากางเกงของกันต์ แล้วจัดการรูดซิปด้านหน้าลงอย่างรวดเร็ว ควักเอาแก่นกายที่กำลังปวดหนึบออกมาปลุกปั่นด้วยมืออีกข้าง
"อ๊าา...ดิน...ตรงนั้น...อ๊ะ..." เสียงครางของกันต์ดังลั่น เขาทั้งถูกกระทำจากด้านหลังและถูกปรนเปรอจากด้านหน้าและด้านข้างพร้อมๆ กัน ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาจนแทบควบคุมไม่ได้
"เมฆ...ทำให้สุดฝีมือ" เจตน์สั่งเสียงเข้ม
เมฆตอบสนองคำสั่งนั้นด้วยการเพิ่มความเร็วและแรงในการปรนนิบัติ เขารู้สึกถึงแรงกระตุกเบาๆ จากแก่นกายที่อยู่ในปากของเขา นั่นคือสัญญาณว่าสารวัตรกำลังจะถึงจุดหมาย
และแล้ว...สารวัตรกันต์ก็กระตุกเกร็งอย่างรุนแรง ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มปากของเมฆเปรอะเปื้อนไปทั่วริมฝีปากและคางของเขา
ภาพนั้นเป็นเหมือนสัญญาณปลดปล่อยให้ทุกคนที่เหลือ เจตน์กระแทกกระทั้นเป็นครั้งสุดท้ายแล้วคำรามลั่น ปลดปล่อยน้ำรักอุ่นร้อนเข้าไปในร่างของกันต์จนหมดสิ้น ดินก็เร่งมือของเขาเร็วขึ้น จนในที่สุดน้ำรักสีขาวข้นก็พุ่งกระเด็นออกมาจากแก่นกายของกันต์ เปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าท้อง เสื้อเชิ้ตเครื่องแบบ และกางเกงที่เปิดออก
เมฆผละจากปากของกันต์ รีบจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองพุ่งกระเด็นไปตามร่างของสารวัตรเช่นกัน มันเปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้า ลำคอ และเสื้อเครื่องแบบที่ยังคงสวมใส่อยู่
ในที่สุด...ดินเองก็ถึงจุดหมาย ปลดปล่อยน้ำรักของเขาลงบนแผ่นอกและไหล่ของสารวัตรที่นอนหอบสะท้านอยู่บนพรม
ค่ำคืนนั้นจบลงด้วยภาพของนายตำรวจสี่คนที่นอนกองกันอย่างหมดแรง ร่างของสารวัตรกันต์ยังคงสวมเสื้อเชิ้ตเครื่องแบบอยู่ แต่ทั่วทั้งร่างกลับเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของทุกคน...เป็นสัญลักษณ์ของการรวมเป็นหนึ่งเดียวและการยอมจำนนต่อความปรารถนาที่ไร้ขีดจำกัด
เจตน์โอบกอดร่างของกันต์ไว้แน่น พรมจูบเบาๆ ที่หน้าผากที่ชุ่มเหงื่อ
ท่ามกลางความเงียบนั้น เสียงโทรศัพท์ของเจตน์ก็ดังขึ้น เขารับสาย คุยอยู่ครู่หนึ่งด้วยภาษาอังกฤษก่อนจะวางสายไป
เจตน์หันมายิ้มให้ทุกคนที่กำลังมองเขาอยู่
"เก็บของซะ..." เขาพูดขึ้น ทำลายความเงียบ "อาทิตย์หน้าเรามี 'ดูงาน' ที่ญี่ปุ่น"
คำประกาศนั้นเปรียบเสมือนการจุดพลุเฉลิมฉลองอีกครั้ง และเป็นสัญญาณว่าการผจญภัยของพวกเขายังไม่จบสิ้น...มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นต่างหาก
