ภารกิจซุ่มจับเฮียเส็งในคืนนั้นจบลงด้วยความสำเร็จ ทีมสืบสวนสามารถรวบตัวผู้ต้องหาและของกลางได้ครบถ้วน แม้ว่าบรรยากาศในรถตู้ขากลับจะเต็มไปด้วยความเงียบที่น่าอึดอัดและสายตาคมกริบของผู้กองเจตน์ที่จ้องมองสารวัตรกันต์อยู่เป็นระยะก็ตาม
เรื่องเก่ายังไม่ทันได้ "เคลียร์" เรื่องใหม่ก็เข้ามาแทรก
คดีทำร้ายร่างกายในผับแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นการทะเลาะวิวาทของวัยรุ่นธรรมดา แต่เมื่อสืบลึกลงไปกลับพบว่ามันพัวพันกับแก๊งอิทธิพลมืดที่ทางการกำลังจับตามอง ปัญหาคือไม่มีพยานคนไหนกล้าให้ปากคำ
"ทางเดียวที่จะได้ข้อมูลคือต้องคุยกับ 'เอ็กซ์'" หมวดดินพูดขึ้นในห้องประชุม "เขาเป็นสายข่าวที่รู้เรื่องในโลกกลางคืนดีที่สุด แต่ปัญหาคือ...เขาไม่คุยกับใครง่ายๆ"
เรื่องยิ่งซับซ้อนขึ้นเมื่อคดีนี้มีเจ้าภาพร่วมอีกหน่วยงานหนึ่ง นั่นคือหน่วยของ "สารวัตรก้อง" นายตำรวจหนุ่มไฟแรงที่เป็นคู่แข่งของสารวัตรกันต์มาตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียนนายร้อย
"ทีมผมจะจัดการเรื่องสายข่าวเอง" สารวัตรก้องพูดด้วยท่าทีมั่นใจในที่ประชุมร่วมสองหน่วยงาน "ผมมีวิธีของผม"
แต่เย็นวันนั้น สารวัตรก้องก็กลับมาด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง "ไอ้เด็กนั่นมันเล่นตัว ไม่ยอมพูดอะไรเลย"
กันต์ลอบยิ้มมุมปาก เขารู้อยู่แล้วว่าวิธีแบบตรงไปตรงมาใช้กับคนอย่างเอ็กซ์ไม่ได้ผล เขาหันไปสบตากับเจตน์อย่างมีความหมาย และผู้กองหนุ่มก็พยักหน้ารับราวกับรู้ใจ
"ทีมผมขอจัดการต่อเองครับ" เจตน์พูดขึ้นเรียบๆ
คืนนั้น ทีมของกันต์ก็มุ่งหน้าไปยัง "Vertigo" บาร์หรูบนดาดฟ้าที่เป็นแหล่งกบดานของเอ็กซ์
[POV: ผู้กองเจตน์]
เจตน์เดินเข้าไปในห้อง VIP ตามลำพัง ที่นั่น "เอ็กซ์" นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟากำมะหยี่สีแดงสดราวกับราชาในอาณาจักรของตัวเอง ดวงตาเรียวคมของเขาปรายมองเจตน์อย่างประเมินและท้าทาย
"มีอะไรกับผมเหรอ...คุณตำรวจ" เอ็กซ์ถามขึ้นก่อนที่เจตน์จะได้นั่งด้วยซ้ำ "ถ้าจะมาเสนอเงินเหมือนไอ้สารวัตรหน้าจืดคนเมื่อตอนเย็นล่ะก็...กลับไปได้เลยนะ ผมไม่สนใจ"
"ผมไม่ได้มาเสนอเงิน" เจตน์ตอบเสียงเรียบ เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้าม จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว "แต่ผมมี 'ข้อเสนอ' อื่นที่น่าสนใจกว่านั้น"
"หืม?" เอ็กซ์เลิกคิ้ว ทำท่าสนใจขึ้นมา "ว่ามาสิ"
"ข้อมูลทั้งหมดที่นายรู้เกี่ยวกับคืนที่เกิดเหตุ...แลกกับการที่ฉันจะ 'จ่าย' ให้นายด้วยบางอย่างที่เงินซื้อไม่ได้"
เอ็กซ์หัวเราะเบาๆ ในลำคอ เขาลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองแล้วย้ายมานั่งลงข้างๆ เจตน์อย่างสนิทสนม กลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยฟุ้งมาแตะจมูก เจตน์นั่งนิ่งไม่ขยับ ปล่อยให้เด็กหนุ่มได้ใจ
"แล้วอะไรล่ะที่เงินซื้อไม่ได้?" เอ็กซ์กระซิบ ใช้นิ้วเรียวยาวของเขาไล้ไปตามแขนท่อนบนของเจตน์ที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม "อำนาจ? ความตื่นเต้น? หรือว่า...ตัวคุณ?"
เจตน์มองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา ในใจของเขากำลังวิเคราะห์...เด็กคนนี้ไม่ใช่แค่อวดดี แต่ยังเสพติดอำนาจและการควบคุม เขาคิดว่าเขากำลังคุมเกมนี้อยู่ คิดว่ากำลังจะปั่นหัวตำรวจได้อีกคน
ผิดแล้ว...
เมื่อนิ้วของเอ็กซ์พยายามจะเลื่อนต่ำลงมาที่เป้ากางเกงของเขา เจตน์ก็หมดความอดทน มือหนาคว้าข้อมือเล็กๆ นั้นไว้แน่นราวกับคีมเหล็กแล้วบีบจนเอ็กซ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รอยยิ้มยโสหายไปจากใบหน้าในทันที ถูกแทนที่ด้วยความตื่นตระหนกเมื่อตระหนักว่าตัวเองประเมินสถานการณ์ผิดไป
"ข้อเสนอของฉันคือ...ฉันจะ 'เอา' นาย" เจตน์กดเสียงต่ำ พูดช้าๆ ชัดๆ ทีละคำ "นายจะพอใจกับสิ่งที่ฉันมอบให้ และเมื่อนาย 'เสร็จ' นายก็จะคายข้อมูลทุกอย่างออกมาให้ฉัน...นั่นคือข้อตกลงของเรา"
"ฝันไปเถอะ! ฉันไม่..."
เจตน์ไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ เขาใช้แรงทั้งหมดผลักร่างของเอ็กซ์ลงไปนอนราบกับโซฟากำมะหยี่อย่างแรงจนแผ่นหลังกระแทกกับพนักพิง เขาทาบทับร่างกายที่แข็งแกร่งของตัวเองลงไปทันที ใช้เข่ากดต้นขาทั้งสองข้างของเอ็กซ์ให้อ้าออก แล้วใช้มือข้างเดียวรวบข้อมือทั้งสองไว้เหนือหัว กดลงกับพนักโซฟาจนอีกฝ่ายขยับไม่ได้
"ฉันไม่ได้ขอความเห็น" เจตน์กระซิบชิดริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกของเอ็กซ์ "ฉันกำลังออกคำสั่ง"
แววตาของเอ็กซ์ฉายความหวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน เขาพยายามดิ้นรนแต่ก็เหมือนลูกนกในกำมือของพญาเหยี่ยว เจตน์มองภาพนั้นอย่างพึงพอใจ ก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ปลดเข็มขัดและซิปกางเกงของตัวเองลงช้าๆ เสียงหัวเข็มขัดที่กระทบกันดังกริ๊กในความเงียบนั้นเหมือนเสียงแห่งหายนะสำหรับเอ็กซ์
เจตน์ควักแก่นกายที่แข็งขืนเต็มที่ของตัวเองออกมาจ่อที่ริมฝีปากของเอ็กซ์
"อ้าปาก" เขาออกคำสั่ง
เอ็กซ์เม้มปากแน่น ส่ายหน้าไปมาอย่างดื้อรั้น
"ฉันพูดว่า...อ้าปาก" เจตน์พูดพลางใช้มือบีบกรามของเด็กหนุ่มอย่างแรงจนต้องอ้าปากออกตามสัญชาตญาณ แล้วเขาก็ยัดเยียดความเป็นชายของตัวเองเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนนั้นทันที
เอ็กซ์สำลักและพยายามจะหันหน้าหนี แต่เจตน์ใช้มือจับท้ายทอยของเขากดไว้แน่น บังคับให้ต้องรองรับทุกจังหวะการขยับของเขา เจตน์ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนตอนที่อยู่กับกันต์ การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและมุ่งเน้นที่จะทำลายการต่อต้านของอีกฝ่ายให้สิ้นซาก
เขาขยับสะโพกเข้าออกอย่างรุนแรงและเป็นจังหวะ บังคับให้เอ็กซ์ต้องเรียนรู้ที่จะหายใจและกลืนกินไปพร้อมๆ กัน น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากหางตาของเด็กหนุ่ม แต่เจตน์ก็ไม่สนใจ เขายิ่งเพิ่มความเร็วและความลึกมากขึ้นอีก เขาต้องการเห็นแววตาที่พยศคู่นั้นยอมจำนนต่อเขาโดยสิ้นเชิง
และในที่สุด เอ็กซ์ก็ทนไม่ไหว ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อการกระตุ้นที่รุนแรงนั้นอย่างควบคุมไม่ได้ เสียงสำลักเปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ แววตาแห่งการต่อต้านเริ่มพร่าเลือนไปด้วยความรู้สึกที่ทั้งอัปยศและสุขสมอย่างประหลาด
เจตน์รู้ว่าเขาชนะแล้ว
เขาเร่งจังหวะสุดท้ายอย่างไม่ปรานี มองลึกเข้าไปในดวงตาที่เบิกกว้างของเอ็กซ์ ก่อนจะปลดปล่อยทุกอย่างเข้าไปในลำคอของอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วงจนเอ็กซ์ไอโขลกออกมา
เมื่อถอนตัวตนออกมาแล้ว เจตน์ก็ลุกขึ้นยืน จัดเสื้อผ้าและติดกระดุมกางเกงของตัวเองอย่างไม่รีบร้อน เขามองร่างที่นอนหมดสภาพอยู่บนโซฟาด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดปากบนโต๊ะโยนไปให้
"เช็ดซะ...แล้วพูดมา"
เอ็กซ์ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะรวบรวมสติกลับมาได้ เขามองเจตน์ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ความยโสโอหังไม่เหลืออยู่อีกต่อไป เขาพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ก่อนจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าและสั่นเครือ
"คนที่ทำ...ชื่อไอ้ตง เป็นลูกน้องของ..."
ข้อมูลทุกอย่างที่ทีมต้องการพรั่งพรูออกมาจากปากของสายข่าวที่ถูกทำลายศักดิ์ศรีลงอย่างราบคาบ
เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เจตน์ก็หันหลังเดินออกจากห้อง VIP ไปทันที โดยไม่แม้แต่จะชายตามองคนที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างหลังอีก
เขาทำตาม "ข้อตกลง" แล้ว...และเขาก็ได้ชัยชนะที่สมบูรณ์แบบที่สุด
