เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากศึกในบ่อออนเซ็น บรรยากาศในการประชุมวางแผนเต็มไปด้วยความตึงเครียดที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีที่เป็นมืออาชีพ เคนจิางแผนที่ของย่านชินจูกุลงบนโต๊ะ ชี้ไปยังเป้าหมายที่เป็นคลับและบาร์หลายแห่งในย่านคาบูกิโจ
"จากข้อมูลที่เรามี 'ทานากะ' มือขวาของหัวหน้าแก๊ง จะปรากฏตัวที่ใดที่หนึ่งในย่านนี้คืนนี้" เคนจิกล่าว "เราต้องแยกกันไปเฝ้าสังเกตการณ์ ผมคิดว่าผมควรจะไปกับสารวัตรกันต์ เพราะเราสองคนรู้จักหน้าตาของทานากะดีที่สุด"
ข้อเสนอที่ดูสมเหตุสมผลนั้นทำให้เจตน์ต้องรีบขัดขึ้นทันที "ผมคิดว่าผมกับสารวัตรควรจะไปด้วยกันเหมือนเดิม เราทำงานภาคสนามคู่กันมาตลอด รู้จังหวะกันดีที่สุด" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เป็นการปฏิเสธที่ชัดเจน
เคนจิยิ้มที่มุมปาก "ก็ได้ครับ งั้นเพื่อความปลอดภัย ผมจะให้เรียวไปกับหมวดดิน ส่วนผมจะไปกับสิบตำรวจตรีเมฆาเอง"
การแบ่งทีมแบบนี้ทำให้เจตน์ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่สามารถหาเหตุผลมาคัดค้านได้อีก
ค่ำคืนนั้น แสงไฟนีออนหลากสีสันของย่านคาบูกิโจก็สาดส่องลงบนร่างของนายตำรวจทั้งหกคนที่แยกย้ายกันไปทำภารกิจ
ที่บาร์แจ๊สสุดหรูแห่งหนึ่ง ดินกับเรียวนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ทำทีเป็นนักท่องเที่ยวที่มาดื่มด่ำกับบรรยากาศ "คุณดูไม่ค่อยชอบใจเลยนะ ที่เคนจิซังเขา...เอ่อ...สนใจสารวัตรของคุณเป็นพิเศษ" ดินเปิดประเด็นขึ้นเบาๆ
เรียวถอนหายใจยาว พยักหน้ารับอย่างไม่ปิดบัง "เคนจิซังก็เป็นแบบนี้แหละครับ พอเจออะไรที่ 'น่าสนใจ' เขาก็จะพุ่งเข้าใส่โดยไม่สนใจคนรอบข้าง...ผมชินแล้วล่ะ" แม้จะพูดว่าชิน แต่แววตาของเขากลับฉายความเหงาออกมาอย่างชัดเจน
ดินมองภาพนั้นแล้วรู้สึกสงสารระคนเอ็นดู "บางทีเขาก็แค่ชอบท้าทายอำนาจเท่านั้นแหละ" เขาวางมือลงบนบ่าของเรียวเบาๆ "อย่าคิดมากเลยน่า ดื่มกันดีกว่า"
สัมผัสที่อบอุ่นและเป็นมิตรของดินทำให้เรียวรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด
ค่ำคืนนั้น แสงไฟนีออนหลากสีสันของย่านคาบูกิโจก็สาดส่องลงบนร่างของนายตำรวจทั้งหกคนที่แยกย้ายกันไปทำภารกิจ พวกเขาทุกคนอยู่ในชุดพลเรือนที่กลมกลืนไปกับฝูงชน เพื่อไม่ให้เป็นที่น่าสงสัย
ที่บาร์แจ๊สสุดหรูแห่งหนึ่ง ดินในชุดเชิ้ตลำลองสบายๆ กับเรียวในชุดเสื้อโค้ทมีสไตล์กำลังนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์... (เนื้อเรื่องส่วนของดินกับเรียวดำเนินไปตามเดิม เพื่อสร้างมิตรภาพและความสัมพันธ์)
ใในอีกฟากหนึ่งของคาบูกิโจ เจตน์ในชุดแจ็คเก็ตหนังสีดำและกันต์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ดูเรียบหรูกำลังเดินเบียดเสียดผู้คนไปตามถนนที่พลุกพล่าน พวกเขากำลังสะกดรอยตามชายคนหนึ่งที่คาดว่าจะเป็น 'ทานากะ'
"มันรู้ตัวแล้ว!" เจตน์สบถออกมาเบาๆ เมื่อเป้าหมายหันมาเห็นพวกเขาแล้วรีบวิ่งหนีทันที
การไล่ล่าสุดระทึกจึงเริ่มต้นขึ้น ทานากะวิ่งหนีเข้าไปในตรอกแคบๆ อย่างชำนาญเส้นทาง เจตน์กับกันต์วิ่งตามไปติดๆ ก่อนที่เป้าหมายจะวิ่งหายลับเข้าไปในอาคารแห่งหนึ่ง
เมื่อตามมาถึงหน้าอาคาร ทั้งสองคนก็ต้องชะงัก...มันคือ "เลิฟโฮเทล" ที่มีป้ายไฟนีออนรูปหัวใจกะพริบอยู่ด้านบน
"เวรเอ๊ย..." กันต์สบถ "เราบุกเข้าไปในฐานะตำรวจไม่ได้แน่"
"ใครว่าเราจะเข้าไปในฐานะตำรวจล่ะ?" เจตน์พูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาดึงกันต์เข้าไปที่หน้าจอระบบสัมผัสสำหรับเลือกห้องพักอัตโนมัติ "เราก็จะเข้าไปในฐานะ 'ลูกค้า' ยังไงล่ะ"
นิ้วของเจตน์เลื่อนไปกดเลือกห้องพักที่มีธีมว่า "ห้องเรียนหลังเลิกเรียน"
เมื่อเข้ามาในห้อง กันต์ก็ถึงกับพูดไม่ออก มันถูกตกแต่งให้เหมือนห้องเรียนในโรงเรียนมัธยมญี่ปุ่นจริงๆ มีทั้งกระดานดำ โต๊ะเรียน และที่สำคัญ...บนเตียงมีชุดคอสตูมพับวางไว้อย่างเรียบร้อยสองชุด ชุดหนึ่งคือชุดนักเรียนชายญี่ปุ่นสีดำ (กักคุรัน) และอีกชุดคือชุดของคุณครูที่ประกอบด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไท และแว่นตาไร้เลนส์
"มันน่าจะหนีขึ้นไปชั้นบน" กันต์พยายามดึงสติกลับมาที่ภารกิจ เขาเดินไปเงี่ยหูฟังที่ประตู แต่ทุกอย่างเงียบสนิท "เราคงต้องรอสักพัก ให้มันตายใจแล้วค่อยเคลื่อนไหว"
"งั้นระหว่างที่รอ..." เจตน์พูดพลางเดินไปหยิบชุดนักเรียนขึ้นมาแล้วโยนให้กันต์ "ไหนๆ เราก็ต้อง 'สืบสวน' สถานที่...ก็ควรจะสวมบทบาทให้สมจริงหน่อย"
กันต์มองชุดในมือสลับกับใบหน้าที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ของเจตน์ "อย่าบอกนะว่า..."
"สารวัตรกันต์...วันนี้ช่วยรับบท 'นักเรียนดื้อ' ให้ผมหน่อยนะครับ" เจตน์พูดพลางหยิบเสื้อเชิ้ตกับเนคไทของชุดคุณครูขึ้นมาพาดบ่า "ส่วนผม...จะเป็น 'คุณครู' ที่คอยสั่งสอนบทเรียนให้คุณเอง"
อะดรีนาลีนจากการไล่ล่าและความตื่นเต้นของสถานที่ได้ทำลายกำแพงเหตุผลของกันต์ลงจนหมดสิ้น เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเจตน์ ก่อนจะถอนหายใจยาวแล้วเริ่มปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกช้าๆ การเปลี่ยนจากชุดพลเรือนที่ดูดี มาเป็นชุดนักเรียนราคาถูกในห้องเลิฟโฮเทลแบบนี้ มันคือที่สุดของความน่าอัปยศ...และน่าตื่นเต้น
เมื่อกันต์อยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว เจตน์ในบทบาทคุณครูก็เดินเข้ามาสำรวจอย่างพึงพอใจ
"ดูไม่เลวเลยนะ...นักเรียนกันต์" เขากระซิบ "แต่ดูเหมือนเธอจะมีเรื่องต้องชำระกับครูนะ...เรื่องเมื่อวานที่ไป 'ทำงานพิเศษ' กับคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต"
เจตน์กดร่างของกันต์ให้ลงไปคุกเข่าต่อหน้าเขา ก่อนจะเริ่มบทเรียนแรกด้วยการจูบที่รุนแรงและลึกซึ้ง เป็นการทวงคืนสิทธิ์ในตัวนักเรียนของเขาอย่างสมบูรณ์
จากนั้น บทเรียนก็ย้ายไปที่โต๊ะเรียน เจตน์สั่งให้กันต์ขึ้นไปนอนคว่ำบนโต๊ะ ถลกชายเสื้อนักเรียนขึ้นแล้วถอดกางเกงของชุดออก เผยให้เห็นบั้นท้ายที่สวมเพียง Jockstrap สีดำที่กันต์ใส่มา เขาสั่งสอน "นักเรียนดื้อ" ด้วยฝ่ามือที่ฟาดลงมาเบาๆ ในตอนแรก ก่อนจะค่อยๆ หนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์
"เจ็บไหม?" เจตน์ถามเสียงพร่าขณะที่มือของเขากำลังบีบเคล้นสะโพกของกันต์
"อึก...มะ...ไม่เจ็บครับ...คุณครู" กันต์ตอบเสียงสั่นคลอน
"ดีมาก...งั้นมาเริ่มบทเรียนที่แท้จริงกันดีกว่า"
เจตน์เริ่ม "การสอน" ที่ดุเดือดและเร่าร้อน เขาใช้ร่างกายของตัวเองเป็นสื่อการสอน ตอกย้ำทุกบทเรียนเข้าไปในร่างกายของกันต์อย่างไม่หยุดหย่อน เสียงครางของกันต์ที่พยายามสะกดกลั้นดังผสมไปกับเสียงขาโต๊ะที่เสียดสีกับพื้นตามแรงกระแทก
"นักเรียนกันต์...มองครูสิ" เจตน์สั่งขณะที่พลิกร่างของกันต์ให้หันกลับมาเผชิญหน้ากันบนโต๊ะตัวเดิม "บอกครูสิว่าเธอรู้สึกยังไง"
"สะ...เสีย...อ๊า...รู้สึกดี...ครับ" กันต์ตอบอย่างยากลำบาก สติของเขาเลือนลางเต็มที
"ดีมาก...งั้นรับรางวัลของเธอไปซะ"
เจตน์เร่งจังหวะสุดท้ายอย่างรุนแรงจนโต๊ะสั่นสะเทือน ก่อนที่ทั้งสองจะถึงจุดสุดยอดแห่งความปรารถนาพร้อมกันท่ามกลางบรรยากาศของห้องเรียนหลังเลิกเรียนที่แสนจะวิตถาร
แต่แล้ว...
ปัง!
เสียงดังเหมือนของหนักหล่นลงมาจากชั้นบนทำให้ทั้งสองคนชะงักงันและผละออกจากกันทันที
"เสียงจากห้องข้างบน!" กันต์พูดเสียงหอบ
เจตน์รีบดึงกันต์ลงจากโต๊ะแล้วช่วยกันเปลี่ยนกลับไปใส่ชุดพลเรือนอย่างรวดเร็วที่สุด แววตาของพวกเขากลับมาเป็นโหมดของนายตำรวจมืออาชีพอีกครั้ง
"มันเคลื่อนไหวแล้ว...ไปดูกัน"
สงครามรักในห้องเรียนเพิ่งจะจบลง...แต่สงครามจริงๆ กำลังจะเริ่มขึ้น
